ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Οι γονείς μου έκαναν κάποιες επιλογές οι οποιές αποδείχτηκαν απο τις χειρότερες που μπορούσαν να πάρουν . Το θέμα είναι οτι οι επιλογές τους επηρέασαν και τα παιδία τους . Τώρα είναι και οι δύο άνεργοι ,50-51 ετών και παρολες τις σπουδές τους δεν μπορούν να βρουν δουλέια κ εγώ δεν ξέρω πώς να τους βοηθήσω πέρα από τους να τους στηρίξω ψυχολογικά και να τους εμψυχώνω. Όμως αυτός ο ρόλος έχει αρχίσει να με φθείρει ,καθώς την μια περιμένουν να τους βοηθησω να δούν τί να κάνουν και άλλοτε θέλουν απλά κάπου να ξεσπάσουν. Τους λέω συνέχεια από το Σεπτέμβριο να πάνε σε ψυχολόγο να τους βοηθήσει να τα βάλουν σε μια σειρά και λένε πώς δεν πιστεύουν σε ψυχολόγους και ότι δεν έχουν λεφτά να πάνε . Δεν ξέρω τί να κάνω ,εδώ κ 1,5 μήνα αυτό που έχω προσπαθήσει να κάνω είναι να βγώ από αυτόν τον ρόλο θέτοντας τους όρια .Απλά μετά στεναχωριέμαι γιατί νιώθω οτι δεν έχουν κανέναν άλλο να τους υποστηρίξει ,αφού δεν πάνε σε ψυχολόγο . Αυτό που έχω σκεφτεί είναι να ψάξω για δουλειά για το καλοκαίρι μετά την εξεταστική και να τους πάω με το ζόρι σε ψυχολόγο .