ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Καλησπέρα σε όλους. (Και) σήμερα βλέπω ασχολούμαστε με τα ερωτικά. Να η σύντομη ιστορία μου. Όταν τελείωσα το Λύκειο πριν 8 χρόνια και μπαίνοντας πανεπιστήμιο είπα ότι ήρθε η ώρα να ασχοληθώ και εγώ με τις κοπέλες. Στο σχολείο σχεδόν τίποτα λόγω διαβασμάτων και άλλων. Πέρναγε ο καιρός - έβλεπα ότι δε γνώριζα άτομα μέσα από παρέες (αφού με όσους συναναστρεφόμουν ήταν μόνο αγόρια που δεν είχαν γνωστές - φίλες). Έφτασα τέταρτο έτος και απλά έκατσε για ελάχιστο χρόνο 3 βδομάδων μια κατάσταση. Γενικά δεν είχα και τη πιο φυσιολογική αναζήτηση. Τότε μου άρεσαν σταθερά οι μεγαλύτερες (3 - 5 χρόνια πάνω σταθερά). Και αυτή ήταν 4, 5 χρόνια μεγαλύτερη (τότε ήταν όσο εγώ τώρα) αλλά χωρίς εμπειρίες από ότι έμαθα. Μετά μεσολάβησε ένα κουραστικό μεταπτυχιακό και πια δουλειά με τις καθημερινές υποχρεώσεις για πολλές ώρες. Τουλάχιστον μου αρέσει πολύ και με γεμίζει και τα λεφτά είναι εξαιρετικά για την εποχή και την ηλικία μου.Όπως αντιλαμβάνεστε όπως μπήκα βγήκα άμεσα από το ερωτικό παιχνίδι με αποτέλεσμα να μη ξέρω πως κινείται η συγκεκριμένη "αγορά" όπου τη τελευταία 10ετία πρέπει να έχουν αλλάξει και πολλά. Από τη δουλειά διατηρώ κάποια πιο προσωπική επικοινωνία με στελέχη της εταιρείας και μεσήλικους εργαζομένους που γνωριζόμαστε προσωπικά από παλιά. Όσες πέριξ της ηλικίας μου κοπέλες υπάρχουν είναι δεσμευμένες χρόνια και 3 από αυτές πάνε και για γάμο το καλοκαίρι. Έχω αναθεωρήσει πια και πλήρως τη φιλοσοφία μου. Γνωρίζω ότι δεν έχω προοπτική να απευθυνθώ σε κοπέλες στην ηλικία μου, διότι δεν έχω να προσφέρω ποιοτικά κάτι σε μια συνομίληκη αφού δεν είμαι συναισθηματικά ώριμος - έτοιμος (ούτε και με κάποιες παραστάσεις) για να ανταποκριθώ στην απαίτηση μιας σχέσης που δομικά έχει πιο σοβαρά χαρακτηριστικά από ότι μια μεταεφηβική περιπετειούλα.Γενικά μου φαίνεται δύσκολο - αγχώδες να μπω στο καλούπι μιας σχέσης όσο και θεωρητικώς να το θέλω πόσο μάλλον με συνομίληκη. Έχω συνηθίσει μόνος μου και δε ξέρω πως είναι να είσαι με κάποια, ούτε τι πρέπει και πώς να κάνεις. Και οι φίλοι εξάλλου δύο είναι που έχω και με αυτούς βρισκόμαστε μία στο τόσο. Η ζωή μου είναι τόσο προβλέψιμη (σπίτι - δουλειά - περπάτημα στο πάρκο) που πραγματικά μόνο βαρετός θα ήμουν ως σύντροφος. Ως ένας καλός γνωστός ή ίσως φίλος είναι κάτι διαφορετικό. Το μόνο που εύχομαι να μου φέρει το καλοκαίρι αλλά και τα επόμενα χρόνια είναι να ρολλάρει λίγο η κατάσταση στα ερωτικά, να προκύψουν κάποιες αξιοπρεπείς περιπτώσεις με μικρότερες ηλικίες για να αναπληρωθεί το χαμένο έδαφος.