ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Μετακομίζω. Το περίμενα καιρό.Δεν θα μου λείψει τίποτα από αυτήν την πόλη,ωστόσο..........Θα μου λείψει ο άνθρωπος που με έσωσε όταν είχα πειστεί πως δεν θα καταφέρω τίποτα. Αυτός που πίστεψε σε εμένα όταν εγώ δεν το 'κανα, όταν μου φαίνονταν όλα πια αδιάφορα. Όμως αυτός επέμεινε. Ήμουν από τους ανθρώπους που βλέπετε να προχωράνε σκυφτοί στο δρόμο, με ταχύ βήμα. Από αυτούς με το μελαγχολικό βλέμμα που προτιμούν τη μοναξιά τους. Δεν άφηνα ανθρώπους να με πλησιάσουν ούτε καν να με αγγίξουν. Την πρώτη φορά που με είδε να κλαίω, έκανε να με αγκαλιάσει και αποτραβήχτηκα..... μετά από μήνες προσπάθειας, σχεδόν χρόνο , να με προσεγγίσει, του ανοίχτηκα, οι συζητήσεις μας θα μείνουν για πάντα στο μυαλό μου.... Το στέρνο του είναι το μόνο ασφαλές μέρος.... η αίσθηση των χεριών του να με χαιδεύουν όσο είμαι στην αγκαλιά του και η φωνή του να μου λέει πως όλα θα πάνε καλά είναι η ευτυχία η ίδια......Σας ευχαριστώ, θα μου λείψετε....