ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είμαστε μαζί 2,50 χρόνια . Τον λατρεύω, είπα από μέσα μου ότι αυτόν τον άνθρωπο θα τον παντρεύτω. Ήρθα στη πόλη μου, καθώς είμαστε φοιτητές και κάθε τέτοιες γιορτές φεύγουμε όπως οι περισσότεροι, δεν είμαστε απ' το ίδιο μέρος, εγώ από νησί και εκείνος από μεγάλη πόλη, μας χωρίζουν πολλά χιλιόμετρα και είναι δύσκολο να έρθει να με βρει η να τον βρω κιόλας. Δυσκολεύομαι γενικά πάρα πολύ αυτό το καιρό. Είναι ο τελευταίος χρόνος και τον Οκτώβριο θα πρέπει να γυρίσω πίσω από εκεί που κατάγομαι γιατι δεν γίνεται άλλο , όπως λένε και οι γονείς μου. Αλλά πώς να τον αφήσω έτσι; Πώς να αφήσω τη ζωή μου τόσα χρόνια εκεί πέρα και να γυρίσω πίσω σε ένα νησί που ούτε καν θέλω να ζω εδώ. Τα έχω κάνει γενικά πάρα πολύ χάλια στη ζωή μου, τα έκανα όλα λάθος. Άφησα τη σχολή μου, σκέφτομαι να πάω σε κάποιο ΙΕΚ αλλά δεν ξέρω τι, και απ' τη άλλη δεν θέλω να γυρίσω πίσω. Πώς τα έχω κάνει έτσι; Είμαι 25 χρόνων και έχω μείνει πίσω . Τι να κάνω; Πώς να τα διαχειριστώ όλα αυτά; Πώς να τον αφήσω; Δεν μπορώ. Έχω τρελαθεί. Και από την άλλη δεν μπορώ να μιλήσω σε κάποιον γιατί πρέπει όλα αυτά μόνη μου να τα διαχειριστώ να πάρω τις αποφάσεις μου κτλ. Αλλά ούτε και αυτό μπορώ να κάνω γιατί το κεφάλι μου είναι χαομενο και δεν μπορώ να σκεφτώ τίποτα.