ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Βγήκα την απογευματινή μου βόλτα με το παιδί μου, είναι λιγότερο από δυο όποτε ακόμα κάθεται στο καρότσι. Γυρίζοντας στο σπίτι είχα την ιδέα να περάσουμε πρώτα από την εκκλησία της γειτονιάς να ανάψουμε ένα κεράκι. Μπαίνοντας μέσα διαπιστώνω πως δεν είχα ψιλά πάνω μου παρα μόνο ένα 20ευρω. Λέω δεν πειράζει πάμε να φιλήσουμε τις εικόνες έτσι. Πετάγεται η «καλή» νεοκορα και μου λέει πως αν θέλω να μπω μέσα πρέπει να αφήσω το καρότσι στην άκρη και να πάρω το παιδί αγκαλιά.(αν τον σηκώσω μετά δεν ξανά κάθεται με τίποτα όσοι ξέρουν από μωρά καταλαβαίνουν).Και της λέω γιατί αυτό; Οι εικόνες ήταν στα δυο βήματα. Μου λέει πως οι ρόδες αφήνουν σημάδια στο πάτωμα. Της εξηγώ πως πρόκειται απλά για ένα μέτρο απόσταση.Αυτή να επιμένει! Ακολούθησε φοβερός διάλογος ιδιαίτερα «χριστιανικός» από μέρους της. Μέχρι που μου είπε πως αν μπω στο ναό έτσι να έρθω να τον καθαρίσω. Της απάντησα πως είναι απαράδεκτη και διώχνει με αυτόν τον τρόπο κόσμο από την εκκλησία. Φυσικά έφυγα έπιασα και τον ιερέα απεξω και μου είπε πως δεν μπορεί να κάνει κάτι. Μετά από αυτό δεν έχω καμία διάθεση να ξαναπάω εκεί. Η υποκρισία στο μεγαλείο της. Και αυτό είναι απλά ένα μικρό παράδειγμα. Μόνο τύποι και ουσία μηδέν. Νιώθω εκνευρισμό και απογοήτευση.