ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είχα πειστεί οτι η απόφαση μου ήταν για το καλό και των δύο... Και τώρα που έβαλα το τέλος και εσύ ως φυσιολογικός άνθρωπος το αποδέχτηκες, πονάω, πονάω πολύ... Οχι μόνο γιατί θα ζω μακρυά σου, αυτό ελπίζω κάποια στιγμή να το συνηθίσω, άλλωστε μου έδειξες οτι δεν ήμουν αρκετή δίπλα σου οπότε μάλλον και χάρη σου έκανα...αλλά κυρίως γιατί σου έδωσα ότι πιο όμορφο είχε απομέινει μέσα μου που όταν σε γνώρισα πίστεψα ότι το φυλούσα μόνο για σένα και το άφησα εκεί μαζί σου... Και τώρα έχει μείνει ένα ολόκληρο τίποτα.. Δεν θέλω τίποτα άλλο και κανέναν. Εγώ τελειώσα εδώ. Είναι απίστευτο το συναίσθημα αυτό. Απίστευτο πραγματικά!!! Να μην μπορείς να διανοηθείς να σε αγκαλιάσει άλλος άνθρωπος και να ζητάει όλο σου το κορμί αυτή την αγκαλιά που ήταν ψεύτική και δεν μπορεί αυτή τη ψευτιά να τη χωρέσει και να την δεχτέι το μυαλό σου. Δε νομίζω οτι ποτέ θα καταφέρω να το δεχτώ..Πάλι καλά που έχουμε και το μυαλό, να μου υπενθυμίζει οτι δεν το άξιζα, οτι δεν με διάλεξες αλλά σου έτυχα...Κωνσταντίνα