ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Θα σας τα πω από την δική μου οπτική γωνία. Πριν 2 χρόνια γνώρισα έναν πολύ όμορφο και επιτυχημένο άντρα. Τον ερωτεύθηκα με την πρώτη μάτια κι εκείνος απ’ την πρώτη στιγμή έδειξε μεγάλο ενδιαφέρον. Πίστεψα πραγματικά ότι η τύχη μου χαμογέλασε. Αισθανόμουν ευτυχισμένη, πέταγα στην κυριολεξία. Ένιωθα την καρδιά μου να σπάει όταν ήμουν μαζί του. Ένιωσα συναισθήματα τόσο βαθιά που δεν έχω ξανανιώσει με κανέναν. Εκεί ήταν που άρχισα να βλέπω κάποια πράγματα που δεν μου άρεσαν. Μίλαγε με άλλες, τα ΣΚ δεν ήταν πάντα διαθέσιμος γιατί είχε ‘δουλειες’, εξαφανιζόταν για ώρες κτλ. Με δυο λόγια, ο συγκεκριμένος άνθρωπος είχε πολλά ψεγάδια που εγώ δεν ΗΘΕΛΑ να τα δω. Τον είχα πλάσει τόσο ιδανικά στο μυαλό μου που δεν μπορούσα να πιστέψω ότι αυτος ο άνθρωπος μπορεί να μου λεει ψέματα. Στο δια ταύτα. Στο πέρασμα των 2 χρόνων, ανακάλυψα συνομιλίες του με άλλες, συνευρέσεις με άλλες τις οποίες ποτέ δεν παραδέχθηκε και γενικά ποτέ δεν ήταν 100% για μένα. Στην αρχή σοκαρίστηκα, έκλαψα, θύμωσα και στο τέλος πάντα μα ΠΑΝΤΑ τον συγχωρούσα. Πάντα πίστευα ότι θ’αλλάξει. Μετά από κάθε χωρισμό, με ξανά κυνήγαγε και μετά ξανααρχιζε τα ίδια. Θα μου πεις, Γιατί δεν φεύγεις; Θα σου απαντήσω ότι ως άνθρωπος έχω μάθει πάντα να κερδίζω. Στον επαγγελματικό μου χώρο, θέλω να είμαι πάντα πρώτη. Είμαι μια όμορφη γυναίκα που θέλω πάντα να κερδίζει σε ο,τι κι αν κάνει. Και μαζί του ισχύει το ίδιο. Θεωρώ λοιπόν ότι αισθάνομαι ότι μαζί του έχω αποτύχει. Δεν μπορώ να συνειδητοποιήσω πως γίνεται να μην με θέλει ολοκληρωτικά. Ίσως είναι και θέμα αυτοεκτίμησης, όμως νιωθω ότι περισσότερο είναι η άρνηση μου να αποδεχτώ ότι δεν είμαι η προτεραιότητα του.