ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Πόσα είναι άραγε τα βράδια που έχω να κοιμηθώ; Μετά από εκείνο το βλέμμα το τόσο διαπεραστικό, τόσο εκφραστικό, τόσο ειλικρινές! Εκείνο το όμορφο χαμόγελο, τα τόσο ώριμα λόγια! Με στεναχωρεί που δεν μπορώ να ξέρω τι νιώθει εκείνος, με στεναχωρεί που είναι τοοοσα πολλά που μας χωρίζουν! Με στεναχωρεί που δεν θα καταφέρω να τον αγγίξω ποτέ, με στεναχωρεί που καίγομαι σε μια λάβα συναισθημάτων γνωρίζοντας ότι δεν βγάζει πουθενά...Δε ξέρω αν είναι έρωτας, αν είναι ενθουσιασμός η έλξη...Ξυπνώ και κοιμάμαι με τη σκέψη του! ΜΆΤΑΙΑ όμως, φοβάμαι πως δεν θα του αρέσω και όλα τα βλέμματα, τα χαμόγελα είναι δικές μου αυταπάτες, αυτό φοβάμαι!...Δεν είμαι αρκετή για κανέναν...ΠΟΤΈ δεν ήμουν! 《Που πια δεν έχω τίποτε άλλοΜες στους τέσσερις τοίχους, το ταβάνι, το πάτωμαΝα φωνάζω από σένα και να με χτυπά η φωνή μου》-Ελύτης《Μόνο γιατί τα μάτια σου με κύτταξανμε την ψυχή στο βλέμμα,περήφανα στολίστηκα το υπέρτατοτης ύπαρξής μου στέμμα,μόνο γιατί τα μάτια σου με κύτταξαν》-Πολυδούρη