7.6.2019 | 12:19
Αν μπορούσα θα έγραφα σεντόνι.
Χωρισα και νιωθω αδιαφορία θυμό και μπουχτισμα.Δεν μπορω να καταλάβω γιατι οταν είστε καιρο με καποιον σταματάτε να:δειχνετε ενδιαφέρον,να προσέχετε τον εαυτό σας,την συμπεριφορά σας και γενικά σταματατε να ξεχνάτε οτι αυτός/η που εισαστε μαζί,ΕΣΕΙΣ τον επιλέξατε και το αντίστροφο.Δεν σας εβαλε κανεις το μαχαιρι στο λαιμό να εισαστε.Ο ανθρωπος εχει το ανικανοποιητο.Οσα έχει δεν του φτανουν.Μπορει να εχει ενα σωστό σπιτι την δουλεια του εναν άνθρωπο να τον αγαπάει να μην του λειπει τιποτα.Όχι.Θα θελει το παραπανω.Ψαξε βρες το τοτε.Ειναι δικαιωμα σου να μην εκτιμάς και να τα έχεις δεδομένα ολα.Ειναι δικαιωμά μου να πω μεχρι εδώ,αρκετά.Ακομη και τα γαιδουρια καποια στιγμή σηκωνουν κεφαλι.Χωρισα και για ολα αυτά που αγωνιούσα να μην μας λειψουν,που ετρεμα μην ξεχάσει,που 3 χρόνια τωρα ζουσα με το αγχος πως νιωθει αν νιωθει αν θελει αν οχι,τα ξεχασα εγω.-
