ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ευχαριστώ για τα σχόλια. Παιδιά έχετε δίκιο, κάποιες φορές δε δένει το γλυκό. Αρχικά ξεκίνησα αυτή την παρέα για να πηγαίνουμε σε παιδότοπους πάρκα κλπ να παίζουν τα παιδάκια μας. Σιγά σιγά είδαμε ότι ταιριάζει το χιούμορ μας και είχαμε κάποιες κοινές εμπειρίες. Κάποιες στιγμές η φιλη με έβλεπε πεσμένη και πιεσμένη και τοτε με δική της προτροπή ανοίχτηκα και της είπα πόσο με κουράζει να έχω επισκέπτες στο σπίτι συχνά πυκνά (τουλάχιστον 2 φορές το μήνα) που μου χαλάνε τη διάθεση και μου φέρονται σαν να πρέπει να τους υπηρετώ, ότι δεν είχαν συναίσθηση ότι έχω ένα μικρό παιδί, είμαι κουρασμένη κλπ. Ε δηλαδή ΑΝΟΊΧΤΗΚΑ κυρίως για ενα πολύ συγκεκριμένο θέμα(αν κ μετά είπαμε κι άλλα). Και γι αυτό με πείραξε που με έριξε κι αυτή με ακριβώς τον ίδιο τρόπο.. Για το θέμα που ήταν υποστηρικτικη στα λόγια ερχόταν μετά και μου γινόταν βάρος. Την πρώτη είπα παιδάκι είναι, τη δεύτερη άνοιξα λίγο τα μάτια μου είδα ότι κι αυτή δε βάζει όρια, της το είπα λίγο απέξω, τη τριτη τη τεταρτη το ίδιο.. Έδινα χρόνο έκανα υπομονή, προσπαθούσα να μη βρισκόμαστε συχνά στο σπίτι μου, παιδιά είναι καλύτερα στην παιδική χαρά να ξεδινουν.. Όμως όταν η ίδια λέει θα έρθω στη γιορτή του παιδιού σου να σε βοηθήσω.. Την κάλεσα λοιπόν...και τελικά κάθεται δε βάζει γλώσσα μέσα και το παιδί της ανεξέλεγκτο, το παιδι μου δε χαρηκε τη γιορτή του γιατί δεν άντεχε τόση φασαρία τοσο θόρυβο.. Το χειρότερο είναι οταν νομίζεις ότι θα βάλεις λίγο στη θέση τους αυτούς που σε πατάνε γιατί νομίζεις ότι βρήκες κάποιον που σε υποστηρίζει με λόγια και με πράξεις και τελικά παίρνεις ξινισμένα αγγούρια. Βλέπεις ότι μια χαρά σε αφήνουν στη μοίρα σου και σε γράφουν κι όλα και σου λένε κι από πάνω "εγώ νοιάζομαι για σένα" Γι αυτό έγραψα για χοντροπετσια. Κάποιος έγραψε ότι κι εγώ δεν είμαι λακωνική, όντως. Στο γραπτό λόγο μπορεί να ξεδινω γιατί μπορώ να ξεδιπλωσω τις σκέψεις μου, τώρα αν σας κούρασα να με διαβάζετε οκ σόρυ.