11.6.2019 | 17:51
Ήταν η ιδέα μου τελικά.
Αυτό το λίγο διάστημα που έτυχε να είμαστε στον ίδιο εργασιακό χώρο, τα πηγαίναμε πολύ καλά. Με βοήθησε πολύ χωρίς να του το ζητήσω όταν έβλεπε ότι χρειάζομαι βοήθεια. Ένιωθα πως με κοίταζε έντονα, και πράγματι όταν γυρνούσα αυτό έκανε. Ήταν πολύ γλυκός μα νομίζω αρκετά ντροπαλός. Την τελευταία μέρα με αποχαιρέτησε με μια χειραψία τόσο έντονη που ένιωθα τους παλμούς μας να γίνονται ένα. Υπερβολικό θα σας φαίνεται αλλά αυτό ένιωσα. Συναντηθήκαμε τυχαία άλλη μια φορά.Συχνά τον σκέφτομαι γλυκά και μου λείπει, αλλά δυστυχώς έχουμε χαθεί.Πέρασε ένας χρόνος, και γνώρισα έναν κοντινό φίλο του παλιού συναδέλφου μου με τον οποίο μιλάμε συχνά και τις περισσότερες φορές το επιδιώκει εκείνος. Προσφάτως μου ανέφερε ότι όταν είπε στο φίλο του πως με γνωρίζει, εκείνος δε με θυμόταν στην αρχή, μετά όμως θυμήθηκε ότι με είχε συναντήσει τυχαία και μου ανέφερε το μέρος αυτό. Στεναχωρήθηκα που δε με θυμόταν, δεν ξέρω γιατί. Δεν είμαι εγωιστρια, όμως πώς έπεσα τόσο έξω. Αν σημαινα κάτι για εκείνον, όπως και είχα νιώσει, δε θα με ξεχνούσε. Σωστά;Σας ευχαριστώ που διαβάσατε ως εδώ.
0