Δεν το διάβασα, αλλά για να το λένε οι άλλοι καλό θα είναι, πάντως στον προορισμό μου δεν έφτασα ....ακόμα ...Και μούδιασαν τα πόδια μου
13.6.2019 | 21:12
Ο δικός μου ύμνος στον έρωτα...
Να ήταν τα μαλλιά σουμία ώαση να ημερέψω την ψυχή μου, η φύση τους θα ήταν παράταιρη...Γιατί το χρώμα τους αντικρούεται στον παράδεισο, αναδεικνύει μία πομπώδη κόλαση...Μία κόλαση στης οποίας τα βάθη θα χανόμουν με όλη μου την ύπαρξη, περιστρεφόμενος στις δίνες των κυμάτων τους...Τα μάτια σου είναι η παραλία στην οποία γεννήθηκα, πέθανα κι αναστήθηκααναγεννήθηκα μέσα από την αγάπη σου, πέθανα για αυτήν και παραδόθηκα στο μένος τηςαυτή η καρδιά σου, αχ πόσο γλυκιά και σκληρή μπορεί να γίνει από τη μία στιγμή στην άλληωσάν το κοριτσάκι που χάνει την αγαπημένη του κούκλαέτσι κι εσύ χάνεις τον εαυτό σου στα χέρια μουαλλά εγώ τον κρατώ γιατί είναι ό,τι πολυτιμότερο έχω κρατήσει ποτέη ευλογία της ύπαρξής σου ένα θείο δώρομου δίνει ζωή, χαμόγελο, ελπίδα, κουράγιο, δύναμη, ευφορίανιώθω ότι μπορώ να αντιμετωπίσω τα πάνταδεν έχω όρια, δεν έχω σύνοραπάω όπου πας, ακολουθώ την αύρα σουακολουθώ το πεπρωμένο μου μαζί σουέως το τέλος μου, έστω κι αν δεν έχω φθάσει στον προορισμότο ταξίδι όμως είναι ό,τι καλύτερο έχω ζήσεικαι είμαι ευτυχισμένος που το έκανα με εσένατην αδιόρατη σαγηνευτική οντότητα που κάνει τον χειρότερο εφιάλτη μου το πιο υπέροχο όνειρο μόνο με μία ματιά, με μία λέξη, με ένα χαμόγελο, με ένα φιλί...
3