ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Το να μην μπαίνεις ποτέ στη θέση του άλλου και να βλέπεις τα πάντα μόνο από τη δική σου μεριά τι θεωρείται; Δεν είμαι άγια, έχω κάνει χίλια λάθη, αλλά πάντα βλέπω, είτε το θέλω είτε όχι, τη θέση του άλλου. Και να μου μιλήσει κάποιος άσχημα ή να μου συμπεριφερθεί άσχημα, ενώ του έχω δείξει πως νοιάζομαι και προσπάθησα, θα κάτσω εκεί να σκεφτώ γιατί το έκανε αυτό, πως ίσως να μην ένιωθε καλά εκείνη τη στιγμή, θα κάτσω να σκεφτώ αν το προκάλεσα ή αν ήταν ο άλλος σε μία συγκεκριμένη κατάσταση. Δεν θα σκεφτώ υποκειμενικά, ούτε θα δώσω υποκειμενική σημασία στον τρόπο που μου συμπεριφέρθηκαν.Αλλά ρε παιδιά. Μία, δύο, τρεις.. Πόσες φορές;Να έχεις αφιερώσει τόσο χρόνο και να ακούς και από πάνω "να πας να ***", και όταν τολμήσεις να μιλήσεις για εσένα, να πεις κάτι για εσένα, να σου λένε "σταμάτα επιτέλους", αλλά όταν το κάνουν οι άλλοι, εσύ είσαι εκεί όπως κι αν σου συμπεριφέρονται. Οι άλλοι να μπορούν να κάνουν τα πάντα δράματα, αλλά εσύ όταν πεις κάτι σοβαρό "δημιουργείς δράμα από το πουθενά". Αλλά όχι, εσύ εκεί να προσπαθήσεις να δείξεις κατανόηση. Δεν περιμένω τίποτα πίσω, καμία ανταπόδωση, αλλά θέλω μία αναγνώριση και έναν σεβασμό. Μην μου επιστρέψεις ποτέ αυτά που προσπάθησα για εσένα (δεν τα έκανα με την προοπτική να "πάρω πίσω", αλλά γιατί νοιαζόμουν) πραγματικά δεν θέλω, αλλά ΔΕΙΞΕ σεβασμό και αναγνώριση. Τόσο δύσκολο είναι;