ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Δεν αντέχω άλλο. Είμαι 17 ετών και νομίζω πως έχω κατάθλιψη. Οι "φίλες" μου προτείνουν να βγαίνουμε μόνο όταν μπορούν κ θέλουν αυτές με αποτέλεσμα να μη βγαίνω, το αγόρι που μου αρέσει ποτέ δεν με προσέγγισε όσο κ αν πίστευα πως του άρεσα και εγώ, έχω τον φόρτο των μαθημάτων, είμαι τελειομανής ως το κόκαλο, στο σπίτι υπάρχουν διάφορες εντάσεις και καθημερινά αντικρίζω το ίδιο βαρετό σκηνικό. Είναι καλοκαιρι και σκεφτόμενη τον χειμώνα που θα έρθει, δεν αντέχω να ζήσω ξανά την ίδια αποπνικτική ρουτίνα. (σχολείο-φροντ-σπίτι). Αισθάνομαι τόσο αβοήθητη και μόνη σε όλο αυτό. Αυτή η απελπισία κ το άγχος εχουν ξεκινήσει από τον Ιανουάριο και δεν λένε να ελαττωθούν ή ακόμα καλύτερα να τελειώσουν. Τι θα κάνω; Πώς θα ζω έτσι;