ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Νιωθω απαισια διοτι μου δωθηκε ευκαιρια να ζησω στο εξωτερικο και να μαθω αυτη την γλωσσα και μετα να παω πανεπιστημιο αλλα δεν τρελενομαι για το πανεπιστημιο, ελλαδα η εξωτερικο ποτε δεν ειχα νοιαστει γιατι απο μικρη δεν το αγαπουσα το σχολειο παρολο ημουν μετρια μαθητρια τα τελευταια χρονια. Παντα αγαπουσα την αισθητικη, το μακιγιαζ,την ιστορια δυστηχως ο πατερας μου διαφωνει καθετως και δεν θελει καθολου να ασχοληθω με αυτα. Τον καταλαβαινω προσπαθει να μου δωσει ενα καλο μελλον, το εκτιμω το δεχτηκα και μολις τελειωσα το σχολειο ηρθα εδω. Κλαιω που δεν ειμαι σαν τον πατερα μου η εστω σαν αυτο που θα ηθελε να ειμαι, μισω που μπορω να εχω αυτο το πλεονεκτημα και να μην νοιαζομαι οπως κνουν παιδια που οντως το θελουν. Με μισω για αυτο τουλαχιστον ομως τα παω καλα στην γλωσσα.