ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Δε το χώ καθόλου με τις δουλειές του σπιτιού. Συνήθως η μάνα μου μαγειρεύει σκουπίσει βάζει πληντυριο σιδερωνει κτλ καθώς μένω με τους γονείς μου. Ακόμα και το δωμάτιο μου ετοιμάζει. Όταν μ λένε να κάνω μια δουλειά ακόμα και να σκουπισω με πιάνει κατάθλιψη αγχώνομαι πως θα τελειώσω γρήγορα και μ χάλαει η διάθεση και όλη η μέρα. Δε θέλω να κάνω τίποτα. Αλλά ο μπαμπάς μου συνέχεια μου τη λέει και η μάνα μου νομίζει ότι δεν ενδιαφέρομαι αν γυρνάει κουρασμένη από τη δουλειά κ μετά έχει να κάνει και το σπίτι. Δε μ αρέσει αυτό αλλά κ δυσκολεύομαι να αλλάξω. Με καλό μάθανε μικρή και τωρα μ φαίνεται βουνό.. Και ο αδερφός μου καθ ότι αγόρι δεν κάνει το πάραμικρο αλλά σ αυτόν δε λένε τίποτα γιατί ειναι άντρας κ οι γυναίκες πρέπει να τα κάνουν όλα. Κι εγώ εκνευρίζομαι μ αυτό το διαχωρισμό και δεν κάνω τίποτα.. Τι ειναι το σωστό;