ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Πέρασαν 2 χρόνια από τότε που χωρίσαμε. Μέσα μου βαθιά πείτε το από ένστικτο αλλά πίστευα ότι θα ξαναβρεθούμε. Είναι από τους έρωτες που ζεις μια φορά και τους θυμάσαι για πάντα. Εκείνος μου είχε πει το αξέχαστο μην ελπίζεις καρδιά μου, μη χαραμίζεσαι, δεν θα βρεθούμε ποτέ ξανά, η ζωή προχωράει. Επί λέξη σας τα γράφω όπως μου τα είπε. Για μένα δεν πρόχωρησε. Του είπα ποτέ μη λες ποτέ. Μέχρι που τον συνάντησα χθες σε ένα μπαράκι και εμείνα να τον κοιτάω. Για κάποιον περίεργο λόγο αφού πρώτα περιπλανήθηκε το βλέμμα του στον χώρο, έπειτα με κοίταξε κι αυτός. Και μείναμε και οι δυο να κοιταζόμαστε. Πήγα και του είπα την κουβέντα που του είχα πει τότε: ποτέ μη λες ποτέ. Όσες σχέσεις και να έκανα μετά κανένας δεν ήταν σαν αυτόν. Για κάποιον @@@@@ λόγο πιστεύω ότι είναι ο τέλειος άντρας. Ξέρετε τώρα εξαιρετικός χαρακτήρας, ψηλός, όμορφος, γοητευτικός και άλλα τέτοια πολλά. Που ναι είναι όλα αυτά αλλά δεν υπάρχει και κάτι που να φθίρει τον εικόνα του. Κάτι που να χάνει πόντους. Τέλος πάντων αφού τα είπαμε για λίγο στο μπαράκι μετά πήγαμε σπίτι του. Ήθελα τόσο πολύ να με αγκαλιάσει ξανά, να παίξει με τα μαλλιά μου, να μου λέει αστεία και να γελάω. Μου λείψανε πολύ όλα αυτά. Μετά από αυτόν το χάος. Ναι το πιστεύω αυτό. Έχω χτίσει έναν μύθο γύρω του. Που τουλάχιστον μέχρι τώρα δεν έχει γκριμιστεί. Η πρώτη φορά ήταν σαν παραμύθι. Ήμουν και μικρή τότε. Τώρα 2 χρόνια μετά πλήρως συνειδητοποιημένη θέλω να τον ζήσω κάπως διαφορετικά. Θα δείξει :)