ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Σπουδάζω σε δραματική σχολή.Ειμαι πολύ κλειστό άτομο κάνω παρέα με λίγα άτομα και γενικά όλο το θέμα της κοινωνικοποίησης δεν είναι το πιο εύκολο για εμένα.Στη σχολή καλά θα έλεγα ότι τα έχω καταφέρει,έχω ανοιχτεί όσο χρειάζεται για να μπορώ να παίζω.Με τα παιδιά όμως δεν θα έλεγα ότι σαν παρέα ταιριάζω,είναι πολύ χαβαλεδες για τα γούστα μου.Δηλαδη κάνω παρέα στη σχολή μιλάμε αλλά δεν θεωρώ ότι είμαστε φίλοι μιας και δεν λέμε τα προσωπικά μας απλά μιλάμε για τα μαθήματα της σχολης.Εκτος σχολής δεν επικοινωνούμε.Οταν κανονίζουν να βρεθούν όλοι μαζί νιώθω άβολα,πήγα μια φορά αλλά από εκεί και πέρα δεν νιώθω το connection.Ειδικα σε κάτι τέτοιες σχολές που και καλά είμαστε όλοι φίλοι θεωρείται παράξενο κάποιος να μένει στην απέξω δηλαδή εγώ θεωρούμαι ξινη ότι και καλά δεν τους καταδεχομαι.Απλα στο παρελθόν έχω κάνει παρέα με άτομα που δεν ταιριάζαμε και είχα χαραμίσει το χρόνο μου μόνο και μόνο για να κάνω παρέα με κάποιον και δεν θέλω να το κάνω άλλο αυτό.Οι περισσότεροι είναι κιόλας άτομα που θα βρίστουν για τους ρόλους ή για οτιδήποτε(μιλάμε για ξεκατινιασματα,ποιος θα πάρει το πρωταγωνιστικό ρόλο,ποιος θα κάνει κουμάντο κτλπ) και μετά είναι όλοι φιλαρακια(αν και θάβουν ο ένας τον άλλον από πίσω γιατί τους έχω ακούσει).Εμένα κάτι τέτοια με ενοχλούν.Απο 20 άτομα μόνο με 2 θα ήθελα να κάνω παρέα αλλά δεν παίζει γιατί δουλεύουν 8ωρα και άλλες πόσες ώρες στη σχολή δεν έχουν καθόλου χρόνο τα παιδιά οπότε τους αφήνω στην ησυχία τους.