ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Γενικά έχω διάφορες φοβίες. Κάποιες από αυτές γεννήθηκαν από μία απλή λιποθυμία όταν ήμουν 12 ετών. Δεν είναι όμως πολύ περίεργο αυτό; Πως γίνεται; Ενώ πριν την λιποθυμία δεν είχα φοβίες. Θυμάμαι τότε έτρεμα από το φόβο μου. Δεν έλεγα τίποτα στους γονείς μου, πολύ σπάνια τους έλεγα κάτι και με πήγαιναν στο γιατρό. Εφόσον δεν είχα τίποτα δεν μιλούσα για να μην ανησυχώ τη μητερα μου. Στη συνέχεια εμφανίστηκαν και άλλες. Δεν ξέρω όμως τον λόγο. Δύο φοβίες άρχισα να τις ξεπερνάω μετά το λύκειο. Γύρω στα 25 σχεδόν εξαφανίστηκαν αλλά κάτι μπορεί να αχνοφαίνεται. Όσο αφορά για τις υπόλοιπες φοβίες , πλέον στα 30, δεν είναι τόσο έντονες όσο παλιά αλλά νομίζω μου έχουν μείνει μερικά κουσούρια και μάλλον τα έχω συνηθίσει. Δεν το λέω ποτέ σε κανέναν αυτό. Νομίζω ντρέπομαι γιατί οι φοβίες που έχω είναι παράλογες, ούτε τα μικρά παιδιά κάνουν έτσι. Όταν μου έλεγαν "φοβάσαι;" γελούσαν. Όποτε τύχει να μου προτείνουν κάτι ενώ εγώ αισθάνομαι τον φόβο (πχ θάλασσα - έχω να πάω δύο χρόνια) τότε αποφεύγω βρίσκοντας δικαιολογίες κλπ. Δεν νιώθω την ανάγκη να επισκεφτώ ψυχολόγο για αυτές τις φοβίες, δεν πιστεύω να με βοηθήσει σε κάτι γιατί όλα εξαρτώνται από μένα και το μυαλό μου. Τώρα έτσι κι αλλιώς είναι αργά αφού τα έχω ξεπεράσει. Ο χρόνος είναι ο καλύτερος γιατρός.