ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Απο τοτε που θυμαμαι τον εαυτο μου νομιζω οτι εχω σοβαρα προβληματα.Τα περισσοτερα παντα ειτε λυθηκαν ειτε δε λυθηκαν κ συνεχισα να ζω κανονικα.Καθε φορα νομιζω οτι θα ρθει το τελος του κοσμου.Για παραδειγμα, μολις ξεκινησα μια εργασια, την οποια βρηκα μετα απο ιδιαιτερη ταλαιπορια σε αλλες δουλειες, ειμαι μολις 29. Μονιμως φοβαμαι οτι ισως με διωξουν, οχι οτι ειναι η τελεια δουλεια, αλλα φοβαμαι. Ειμαι το κλασικο παραδειγμα του ανεκδοτου "εχασε τα μαλλια του απ τον φοβο του μη χασει τα μαλλια του".Το καταλαβαινω οτι ειμαι απλως αγχωδης και υπερβολικος αλλα δεν ξερω κατα ποσο μπορω να το διαχειριστω.Οπως επισης με τη γυναικα μου,την αγαπω, τη λατρευω, χωρις αυτην δεν μπορω να με φανταστω να ξαναγελαω. Κ μονιμως σκεφτομαι οτι ισως με αφησει καποτε για καποιον αλλον που θα χει κ μια σιγουρια κ θα παταει στα ποδια του. Απ την αλλη βλεπω αλλους συνομιληκους, δουλεια δεν εχουν η εχουν περιστασιακη,γυναικα δεν εχουν κ κοιτανε να πηδανε απο δω κ απο κει κ ζουν τελειως ξενοιαστα. Δε με εκφραζει αυτο καθολου, δε λεω οτι το ζηλευω. Απλα απορω με τον εαυτο μου, γιατι ενω θα πρεπε να μαι πιο χαλαρος δεν ειμαι. Θα περασουν τα χρονια κ μονο ενα αγχος και μια αγωνια θα χω να θυμαμαι.Τα βρισκεται ολα αυτα νορμαλ??