ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Κυριακή, 18 Αυγούστου, γυρνώντας από Ρόδο με πλοίο. Ένα 14ωρο πάνω κάτω, περιτριγυρισμενος από έναν σχετικό χαμό όσο ναναι στο κατάστρωμα κανοντας απολογισμό για 5 μέρες άδειας που κατάφερες να πάρεις. Η μοναδική διέξοδος από ένα τελευταίο 4μηνο, όπου διαπροσωπικα, δουλειά, ζωή κ άθλημα, you can call it, shithole. Ένα χαλαρό fling, όπου εξελίχθηκε στο να δίνεις αρκετά κ να μην παίρνεις τιποτα πάνω κάτω εκτός από μερικές στιγμές, διαλύθηκες εν τέλει. Αλλαξες δουλειά μετά από χρόνια, διαμονή με τον ολίγον χαμό π γίνεται στις μέρες μας, βγάζεις άκρη δύσκολα, και έφτασε ο καιρός να παραμερισεις κ αυτό που αγαπούσες ως άθλημα κατά ένα μεγάλο βαθμό, μιας κ πρέπει να στρώσεις αλλά πρώτα. Ένα 14ωρο λοιπόν, αυτογνωσίας κ αυτοκριτικής, τι σκατα έχεις κάνει λάθος αυτά τα 31 χρόνια. Μην μετανιώνεις για όσα έχεις κάνει λένε, λάθος ατάκα να πω? Possibly. Από αύριο ξανά η γνωστή λουπα. Πολλά πράγματα είναι απλά, όντας σε τέτοια φάση της ζωής σου που ξέρεις τι θες, έναν άνθρωπο εκεί για σένα να μπορείς να λες και μια κουβεντα, μια νορμάλ δουλειά όπου να ζεις και όχι να επιβιώνεις, και στο τέλος, να μπορείς να διασκέδασεις λίγο στην καθημερινότητα σου. Τόσο απλό να τα λες θα μου πεις, ίσως μη εφικτα για πολλούς εν τέλει. Κάποτε θα τα καταφέρουμε λες κ μεις οι συναισθηματικοι της ζωής, γιατί όσο κ αν προσπαθούμε να γίνουμε ρεαλιστές, είναι ανέφικτο. Shit happens for a reason,cheers. Υ. Γ Κάτι που διάβασα πρόσφατα, και ίσως ταιριάζει κατά κάποιο βαθμο στην σημερινή μέρα. " Ήθελα όλα να έχουν νόημα κ να μάστε όλοι ευτυχισμένοι και όχι τσιτωμενοι. Έτσι, σοφιστηκα ψέματα, κ όλα ταίριαξαν ωραία, και έγινε παράδεισος ο κόσμος, με τόσα θλιμμένα βλέμματα." Kurt Vonnegut- Ένας άνθρωπος χωρίς πατρίδα.