ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Η μεγάλη μου αδερφή είναι 34 χρονών. Νομίζω όμως ότι πιστεύει πως είναι ακόμα 20. Μένουμε ακόμα με τους γονείς μας. Η μαμά μου εδώ και κάποια χρόνια έχει υποστεί πολλαπλά εγκεφαλικά, τα οποία της έχουν προκαλέσει ήπιας μορφής άνοια. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα τις δουλειές του σπιτιού να ξεχνάει κάποιες φορές να τις κάνει ή να τις κάνει λάθος. Μέσα σε όλο αυτό το κλίμα, λοιπόν, η αδερφή μου γκρινιάζει κάθε φορά που χρειάζεται να κάνει δουλειές, ακόμα και αυτές που αφορούν την ίδια, πχ να βάλει πλυντήριο τα ρούχα της. Αν δεν υπάρχει φαγητό ή δεν το έχει μαγειρέψει καλά η μαμά μου, γίνεται έξαλλη και φωνάζει. Λείπει κάτι από το ψυγείο και φωνάζει. Κάθε μέρα ή για καφέ θα είναι ή στο γυμναστήριο. Δεν μπορεί να σταματήσει σε ένα μίνι μάρκετ να πάρει ότι λείπει; Το ακόμα πιο εκνευριστικό είναι ότι είναι πολύ τσιγκούνα. Γκρινιάζει συνεχώς ότι καλύπτει μόνη της τα έξοδα της. Συγνώμη ρε παιδιά αλλά 34 είναι και δουλεύει. Τι θέλει δηλαδή, να της καλύπτει τα έξοδα ο μπαμπάς μου; Τα χρήματα που μπαίνουν σπίτι είναι συγκεκριμένα και υπάρχουν πολλά έξοδα, δάνεια κλπ. Μέχρι ποια ηλικία θεωρεί ότι πρέπει να την συντηρούν οι γονείς μας. 34 είναι, όχι 24. Κάθε φορά που μπορεί να έχουν τελειώσει τα χρήματα από το μισθό του μπαμπά μου και χρειάζεται να συνεισφέρει, δεν μιλάω για τεράστιο ποσό, ίσα ίσα το σουπερμάρκετ για λίγες μέρες μέχρι να ξαναπληρωθει ο μπαμπάς, γίνεται Τούρκος και κάνει χαμό.Εγώ είμαι φοιτήτρια και δεν δουλεύω. Από το μισθό του μπαμπά μου παίρνω τα ίδια ακριβώς χρήματα με εκείνη, που θεωρεί ότι πρέπει να παίρνει και εκείνη χαρτζιλίκι εκτός από τα λεφτά που παίρνει από την δουλειά της. Τα χρήματα αυτά μου φτάνουν μεν για να έχω να κινηθώ αλλά όχι για να ψωνίζω, με αποτέλεσμα να μην έχω αρκετά ρούχα. Δεν γκρινιάζω, θα βγάλω τα δικά μου χρήματα και θα παίρνω ότι θέλω. Μέχρι τότε υπομονή. Δόξα τω θεώ ας λέω που μπορώ να κάνω και αυτά. Με ενοχλεί όμως ότι ενώ ξέρει την κατάσταση μου, δεν μου έχει πάρει ποτέ ένα δώρο, ούτε καν στα γενέθλια μου. Εν τω μεταξύ όταν είχα γενέθλια εκεινο το μήνα είχε ξοδέψει 400 ευρώ για ρούχα, το έλεγε μόνη της, για εμένα όμως που είχα και γενέθλια ένα δώρο δεν μπορούσε να πάρει. Ποτέ δεν μου πήρε. Οκ, δικά της είναι, ότι θέλει θα τα κάνει. Μη μου τη λέει όμως κιόλας. Είχα μαζέψει κάποια χρήματα πριν λίγο καιρό και πήγαμε μαζί για ψώνια, να πάρω και εγώ επιτέλους κάτι. Μου έδειξε ένα φόρεμα και της είπα ότι δεν μου αρέσει. Η απάντηση της ήταν ότι αυτά κυκλοφορουν στα μαγαζιά και εσύ δεν ξέρεις γιατί δεν ψωνίζεις. Πήρα τελικά ένα που μου άρεσε πολύ, είχα όμως τις αμφιβολίες μου γιατί φοβόμουν ότι με παχαίνει. Μιλάει μια κοινή μας φίλη στο τηλέφωνο και την ακούω να της λέει, κουκλίτσα την έκανα, αυτή δεν ξέρει να ντύνεται. Δηλαδή ξέρει το πρόβλημα μου,δεν βοηθάει, δικαίωμα της, γιατί πρέπει να με κάνει να νιώθω άσχημα. Κάθε φορά που μου προκύπτει κάποια ανάγκη και χρειάζομαι χρήματα, εκείνη να μου δοσει δεν το συζητώ, δεν τολμώ καν να το ζητήσω, αντιδράει που θα πάρω χρήματα από τον μπαμπά. Χρειαζόμουν 100 ευρώ για να δηλώσω συμμετοχή σε ένα summer school. Οι γονείς μου δεν είχαν πρόβλημα να μου τα δώσουν και δεν με άφηνε εκείνη να τα πάρω γιατί λέει μετά θα ήμασταν δύσκολα και θα αναγκαζοταν εκείνη να βάλει λεφτά. Κατέληξε η μαμά μου να της υπόσχεται ότι θα της τα δοσει όσα χρειαστεί να βάλει από το προνοιακο επίδομα που παίρνει. Το μόνιμο επιχείρημα της είναι ότι αυτή όλα μόνη της τα πληρώνει. Συγνώμη κουκλίτσα μου, είσαι 34 και δουλεύεις. Μου τη λες γιατί δεν μπορώ να καλύψω μόνη μου τα έξοδα μου στα 22; 3 μαθήματα μου έμειναν, παίρνω σε λίγο το πτυχίο και θα ψάξω για δουλειά. Εσύ πρώτη φορά δούλεψες στα 27 σου γιατί πριν έτρεχες πίσω από γκόμενους και έκανες 8 χρόνια να πάρεις το πτυχίο ενώ δεν έκανες τίποτα άλλο παράλληλα. Εγώ δεν δικαιούμαι να σπουδάσω χωρίς να δουλευω ταυτόχρονα όπως έκανες εσύ για 8 χρόνια. Που στην τελική βλέπεις ότι το καλοκαίρι που είχα χρόνο δούλεψα και έβγαλα δικά μου χρήματα για να μπορώ να κάνω κάποια πράγματα χωρίς να επιβαρύνω τους δικούς μας. Το χειμώνα έχω 25 ώρες μάθημα την εβδομάδα και τις υπόλοιπες διαβάζω για να πάρω το πτυχίο χωρίς καθυστέρηση.Πείτε μου, μήπως είμαι εγώ υπερβολική;