ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Όσο μεγαλώνω νιώθω και πιο μόνη κι ας κοινωνικοποιούμαι περισσότερο. Νιώθω καλά με τον εαυτό μου και είμαι ώριμη στο να αντιμετωπίζω δύσκολες καταστάσεις.Όμως στενές μου παρέες με θέλουν μόνο όταν μπορούν ή χρειάζονται βοήθεια για κάποιο πρόβλημα. Ναι μεν είμαι εκεί για εκείνους αλλά αυτοί για μένα είναι ή εκ των υστέρων ή ποτέ. Όχι τη στιγμή της ανάγκης. Και μιλάω ακόμα και για το πιο απλό. Το να βγεις, να διασκεδάσεις, να μιλήσεις. Πόσο μάλλον σκεφτείτε το να ερωτευθείς.Είμαι στην φάση που δίνω βάση θέλοντας και μη στα επαγγελματικά - σπουδές γιατί δεν έχει βρεθεί κάποιος να νοιαστεί για εμένα ουσιαστικά.Αρκετοί σου παίζουν άσχημα παιχνίδια χωρίς να έχουν όρια. Νοιάζονται μόνο για την δική τους ικανοποίηση, πρόσκαιρη ή όχι - υλική ή ψυχική. Εκεί βέβαια είναι και το μάθημα που δίνει το ζουμί της υπόθεσης. Να μην ενδώσεις ή να διδαχθείς ή να σωθείς. Κι όλα με καθαρό μυαλό. Εν τούτοις είμαι στα happy 20's που μου 'χε ευχηθεί μια καλή μου φίλη, που όσο περνούν τόσο πιο χάπι γίνονται. Κάθε χρόνος κι από μια πικρία του χαπιού.Δεν ήθελα να πολυλογήσω μα συνήθως στις εξομολογήσεις πάντα ξεφεύγεις...Εκεί που θέλω να καταλήξω είναι πώς όσο δύσκολο και να είναι θα συνεχίζω να ψάχνω την ευτυχία που θα σταθεί δίπλα μου.