ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Μόνο από παρόμοιες εξομολογησεις ή αν βρω γενικά οτιδήποτε στο διαδίκτυο σχετικό ανακουφιζομαι κάπως.Δουλειά δεν βρίσκω. Είμαι άνεργη εδώ και 6 μήνες. Το πτυχίο μου (παιδαγωγικό) πάει περίπατο. Ιδιαίτερα κι αυτά ελάχιστα.. Μένω με τους δικους μου και τα οικονομικά μας είναι πολύ δύσκολα..Οι φίλες μου με "προδωσαν".. Δεν ξέρω αν μπορώ να βρω κ κάπως αλλιως πλέον φίλους. Αγόρι εδώ και χρόνια δεν έχω..Εχω ξεμείνει σε έναν αμοιβαίο έρωτα που δυστυχώς δε κατέληξε καλά στο τέλος..Δεν κλαίγομαι γιατί δεν μου αρέσει..Κ προφανώς δεν είμαι καμία τέλεια τύπισσα. Γι αυτό και συνεχίζω να επιβιωνω. Γιατί είναι και συνειδητοποιημενες επιλογές μου. Όμως αναγκάζομαι να έρχομαι στο σημείο απλά και να λέω γιατί το βιωνω αυτό ακομα;Ως ένα σημείο παίρνεις μαθήματα. Για τον εαυτό σου, για τους γύρω σου, για τη ζωή.Δεν είμαι ρομπότ όμως. Είμαι άνθρωπος. Είμαι 26 χρόνων και θέλω επιτέλους να ζήσω ξανά.Αναρωτιεμαι αν θα τα καταφέρω και πάλι.. Έχω την υγεία μου σίγουρα αλλά κι αυτή πάσχει από ψυχολογικά σκαμπανεβασματα..Νομιζω ότι η ζωή μου κάπως έτσι θα προχωράει από δω και πέρα..Δε ξέρω. Είχα αλλά όνειρα για μένα.. Να με δω στο σχολείο..με έναν αξιοπρεπή μισθό.. Με τα παιδάκια που λατρεύω.. Να μένω μόνη μου, να βρω έναν σύντροφο, μια σχέση, να κάνω ταξίδια, να επιμορφωθω περισσότερο.. Γενικά να κάνω τη δική μου ζωή όπως ακριβώς θέλω.. Τώρα σπίτι, καμία βόλτα εδώ εκεί, βιβλία, περπάτημα, έναν καφέ που με συντροφεύει και μου φτιάχνει το κέφι κάπως...και στάσιμη στο ίδιο γ....ο σημείο. Νιώθω πλέον ότι είμαι εξωγήινη σε αυτό το κοσμοΠαιδιά απλά θέλω να τα βγάζω από μέσα μου.. Συγνώμη αν κούρασα.. Ευχαριστώ όσους το διαβάσουν Καλό βράδυ σε όλους :-*