ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Κατάλαβα ότι ήσουν σαν κι εμένα.Ήθελες οι στιγμές και ο έρωτας να θυμίζουν κινηματογράφο. Δυστυχώς ήσουν -και είσαι- μικρή... και αυτές οι πρώτες "ταινίες" μας στη ζωή, είναι πάντα οι χειρότερες.Έβαλες υπερβάλοντα ζήλο στην προσπάθεια να σκηνοθετήσεις κάθε μας συνάντηση. Θέλεις πάντα να είναι όλα υπό τον έλεγχό σου. Μπορεί να μην το ξέρεις καν, ότι ενεργείς έτσι. Το δυσκολότερο είναι η παραδοχή...Κάποτε το έκανα κι εγώ -και ήταν κάτι που μου στερούσε όλη την χαρά του αυθορμητισμού. Κι ύστερα, κατάλαβα ότι δεν μπορώ να λέω ψέματα στην προσωπική ζωή μου... είναι κουραστικό. Επίσης, κατάλαβα ότι δεν μπορώ να χειρίζομαι σαν πιόνι τον άλλο. Δεν είναι "ηθοποιός" μου... Δεν είμαι "σκηνοθέτης" του. Του κάνω κακό, αν προσπαθήσω να ελέγξω και τη δική του ζωή μαζί... Να την κινήσω με το δικό μου ρυθμό.Σε άφησα να παίξεις αυτό το ρόλο για καιρό. Να κατευθύνεις τη ροή. Περίμενα θα κουραστείς και εσύ...Εύχομαι να το καταλάβεις όμως... Ότι δεν είμαι ηθοποιός σου... και κανένας δεν είναι! Η ευτυχία στη ζωή προκύπτει από το απροσδόκητο αποτέλεσμα του "αυτοσχεδιασμού". Ο αυτοσχεδιασμός θέλει συνεργασία... Η συνεργασία θέλει εμπιστοσύνη. Όλες οι σχέσεις θέλουν εμπιστοσύνη...Θα ήθελα να δεις αυτή την αλήθεια, για να ξεκουραστεί και το δικό σου μυαλό, να ησυχάσει αυτή σου η ανάγκη να ελέγχεις τα πάντα... Δεν είμαστε τόσο σημαντικοί όσο νομίζουμε στο κεφάλι μας... Δεν μπορούμε να είμαστε αλάνθαστοι και πρέπει να αντιληφθούμε ότι είναι αδύνατον!Θα στα έλεγα από κοντά αλλά αλήθεια, κουράστηκα να πηγαίνω με το ρυθμό σου... Στο κάτω-κάτω, δε με αφορά ένας ακριβής και υπολογισμένος "έρωτας"... Το τέλειο θα ήταν βαρετό. Δεν μπορείς να δουλεύεις την εξίσωση της σχέσης μας στο μυαλό σου και να μου ανακοινώνεις το αποτέλεσμα μια ωραία μέρα...Ξέρεις ποια είσαι. Μπορεί να μη θέλεις να αναγνωρίσεις την "ελευθερία" μου και αυτό να σε παρασέρνει σε ακόμα χειρότερες πράξεις... Αλλά δε με αφορά ούτε και αυτό... Έχω φύγει...Αν τώρα επέστρεφες με έτοιμο το "σενάριο", θα έλεγα όχι, όχι ακόμα... Γιατί δουλεύοντας στο κεφάλι σου για να βρεις την άκρη σε εμάς, ξέχασες να μου δείξεις τον πραγματικό σου χαρακτήρα... Και δε φταίω εγώ, αν εσύ δεν έχεις καταλήξει ακόμα στο τι θέλεις, ώστε να ξεγελιέμαι μέρα παρά μέρα και να μένω standby... Δεν είναι ο χρόνος Σου, δεν είναι η ζωή Σου, δεν είσαι εσύ μόνο που προσπαθείς να ελέγξεις.Εν κατακλείδι, μετά από τόση θεωρία χωρίς αλλαγή, υπάρχουν 2 επιλογές -και απ' όσα βλέπω, δε σου είναι καμιά από τις δυο βολική:1. Το αφήνεις στην άκρη και κρύβεσαι στην τρύπα σου.2. Κάνεις κίνηση και έρχεσαι αντιμέτωπη με ο,τι αποφεύγεις.Το πιθανότερο είναι να αρνηθείς τα πάντα από όσα λέω... αλλά δεν πειράζει! Εγώ τα έβγαλα από μέσα μου, χωρίς προσδοκία... απογοητεύτηκα μήνες πριν και έχω ήδη επιλέξει για τον εαυτό μου... Μακάρι, αντί να μιλούσα για τα αυτονόητα, να μπορούσα να μοιραστώ τις σκέψεις μου για το μέλλον μαζί σου. Καληνύχτα.