ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Τελη Ιουνη μετα τις εξετάσεις γνώρισα ενα πολυ έξυπνο, καλλιεργημένο παιδί και καλο (ετσι θα ελεγα τοτε) 4 χρόνια μεγαλύτερο μου, με τον οποιο καναμε πολυ ωραιες συζητήσεις. Είχα καιρό να βρώ έναν άνθρωπο με τον οποιο μοιραζόμασταν άφοβα πολλές εμπειρίες και σκέψεις. Μιλούσαμε για πολύ όμορφα θέματα και για ώρες. Βγαίναμε, και μετά απο 3 εβδομάδες μου ειπε πως λογω αποστασης δεν μπορει να γινει κατι αλλα θα χαρει να συνεχισουμε να μιλαμε σε καθημερινη βαση και επισης μου προτεινε με χαρα πολλες φορες να παω προς τα μερη του για να περασουμε όμορφα και να με ξεναγισει. Την επόμενη μέρα έπρεπε να φύγει για το χωριό του, το οποίο είναι και δεν είναι μακριά ταυτόχρονα, υποκειμενική γνώμη. Ενώ ταξιδεύει μου στελνει μηνυμα "2 ωρες εμειναν, θα παω σπιτι, θα αλλαξω και θα βγω για ενα τσιγαρο με την πρωην μου και θα παμε να φαμε μετα". Εμεινα κοκαλο και απογοητευτηκα. Ημουν με φιλη μου στο αμαξι και παγωσα. Μετα απο 2ωρο μου στελνει μηνυμα "Εισαι ενταξει?' διοτι δεν απαντησα στο προηγούμενο. Τι κουλη ερωτηση. Βγαινεις με καποια, της λες ισως θα ημασταν μαζι αν η κατασταση ηταν πιο ευκολη, και μετα της πετας μια κεραμιδα στο κεφαλι και την ρωτας γιατι ειναι αναισθητη. Μιλουσαμε πολυ αραια μετά από αυτό αν και εγώ προσπάθησα να το παίξω άνετη, επισης δεν απαντουσα και πολυ γιατι δουλευα και παρατηρισα πως και εκεινος με αφηνε στο διαβαστηκε και με θυμωταν οποτε δεν εβγαινε με εκεινη. Πήγαν εκδρομη σε καποια φαση με εκεινη και άλλα παιδιά και έκανε πολλές μέρες να μου στείλει. Κάποια στιγμη του εστειλα "γεια, πως εισαι;", αλλά είδα πως δεν απαντησε μεσα σε μερικές ωρες και το εσβησα. Μου στελνει το ίδιο 2-3 ημέρες μετά και δεν το άνοιξα, απλα τον εβγαλα απο follow και επειτα απο μια ημερα έκανε το ίδιο. Η αδερφη μου τυχαινει να δουλευει εξω απο το χωριο του και πηγα μια μερα κανα μηνα μετα από τότε που ξέκοψα, και ειπα να κανω μια βολτα στον κεντρικο τον δρομο που περναει για να φυγει απο την δουλεια. Την πρωτη φορα που πηγα ντραπηκα γιατι τον ειδα με 10 αντρες συναδελφους και εγω ειχα ντυθει σχετικα προκλητικα, με ενα στραπλες φορεμα. Μπηκα μεσα στο σουπερ μαρκετ και τον εβλεπα απο την τζαμαρια πισω απο τα ταμεια ώστε να μη με δει. Την επομενη μερα ντηθηκα πιο απλα και ξαναπηγα αλλα δεν κοιταζα στον δρομο, μονο στο κινητο μου ωστε να μην με πιασει αγχος αν τον δω με οποιον και να ειναι. Με ειδε αλλα εγω δεν τον ειδα, αρχισε να μου στελνει μηνυματαγια να βγουμε από το πουθενά και να μου κανει λαικ, αντιδράσεις σε στόρυ και διάφορα. Εγω δεν ανοιξα κανενα απο αυτά. Έκοψε απο αυτην για λιγες ημέρες αλλά δεν άντεξε και αφου ειδε πως εγω τον εγραφα και εξαφανηστηκα, ξαναβγήκαν παρέα. Τωρα ακομη τραβιουνται αν και εκεινη βγαινει μπροστα στα μουτρα του με πολλους αλλους και εχουν προβληματα. Η βλακεια ειναι οτι απο τοτε προσπαθω να προχωρησω αλλα ματαια, διοτι δεν εχω βρει καποιο ατομο που να με καταλαβαινει οπως εκεινος. Μου ειχε πει πολλα πραγματα για τον εαυτο του που τον πονανε, και επισης το οτι δεν μπορει να κανει παιδια, κατι που εμαθε ενω τα ειχε με μια κοπελα 3 χρονια και εκεινη τον παρατησε λογω αυτου. (αλλη κοπελα ηταν εκεινη, οχι η πρωην που βγαινει τωρα). Μου ειχε πει και μια γνωστη πως εχει βαρια καταθλιψη ακομη και ας λεει εκεινος πως το εχει ξεπερασει. Και 1ον. Εχω αγχος για το τι θα του πω αν ξαναπαω στην αδερφη μου και με πλησιασει απο κοντα. Δεν θελω να ξαναβγω μαζι του και ουτε τον θελω πισω. 2ον, Θελω πολυ να προχωρησω με καποιον αλλον