ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Δεν ξέρω πως να το περιγράψω αυτό που νοιώθω..έρχομαι για λίγες ημέρες στους γονείς και συχνά πυκνά θα πετάξουν υπονοούμενα για την σχολη..και κυρίως η αδερφή μου..μόλις πω για κάποιο άτομο ότι πήρε το πτυχίο είτε είναι ένα έτος μικρότερο είτε συνομήλικο θα πουν μα πως γίνεται να το πήρε αφού είναι μικρότερη..,αντε εσυ πότε θα το πάρεις..; Σπουδάζω οικονομικά,ειμαι στο 6ο έτος και έχω 9 μαθήματα..ημουν θεωρητική και μου είναι λίγο πιο δύσκολο στο να σκέφτομαι πιο 'πρακτικα'.. Η αλήθεια είναι ότι το είχα πάρει πολύ χαλαρά και τώρα προσπαθώ να τελειωσω,θέλω να κόψω και 4 συγκεκριμένα αλλά έχω μπει σε έναν ρυθμό.. Το θέμα είναι ότι η αδερφή μου μού την λέει με έναν τόνο υποτιμητικό κ ειρωνικό, λέγοντας ότι ε πρέπει να χεις και μυαλό, να ανοίγεις κανα βιβλίο..το ξέρει ότι με ενοχλεί όταν μιλάει έτσι (γενικά)αλλαα.. Επίσης, δεν καταλαβαίνουν ότι η κάθε σχολή είναι διαφορετική και δεν γίνεται να συγκρίνονται..οπως και οι δυνατότητες του καθένα..δεν το λέω απλώς για να δικαιολογηθω αλλά το πιστεύω κιόλας..ειναι βέβαια και η προσπάθεια που μετράει, και ίσως και η έφεση που χει το κάθε άτομο.. Μερικες φορές όταν τα βρίσκω σκούρα, σκέφτομαι μήπως ήταν καλύτερα να έβαζα πάνω από τα οικονομικά τα παιδαγωγικά-φιλολογια γιατί ήμουν καλή σε αυτά αλλά δεν ξέρω αν θα ήταν σίγουρο ότι θα τελείωνα στα 4 χρόνια..Και κάθε φορά η ίδια ερώτηση:"πόσα πέρασες;" ή πόσα έδωσες;α μόνο τόσα; ενώ μου έχουν πει οι ίδιοι να δίνω λίγα λίγα για να είναι πιο σίγουρο ότι θα τα περάσω..Τέλος, δεν ξέρω αν φταίει και το ότι έχω πολλούς στόχους στο μυαλό μου και πόσα θα ήθελα να κάνω..με πιάνει μια απελπισία πάντα όταν τα σκέφτομαι όλα αυτά γιατί τα χρόνια περνούν και βλέπω ή έτσι νομίζω ότι δεν έχω κάνει τίποτα τόσα χρόνια..