ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είχα στη ζωή μου 5 σχέσεις, από 8 μήνες ως 3 χρόνια, όλες χωρίς προβλήματα κ εντάσεις . Δε χώρισα κανένα τους, πάντα με χώριζαν οι άλλοι, με δικαιολογίες του τύπου: "πάει πολύ σοβαρά κ είμαστε μικροί", "δεν είμαι σε φάση για κάτι τόσο σοβαρό". Να διευκρινίσω ότι ποτέ δε ζήτησα γάμους κ παιδιά, δεν ξέρω καν αν θέλω κάτι τέτοιο. Οπότε θεωρησα πως απλά με βαρέθηκαν κ έψαχναν ένα πιο ευγενικό τρόπο να μου το πουν. Με τα χρόνια πίστεψα ότι δεν έχω κανένα ενδιαφέρον σαν άνθρωπος. Ότι πέρασα στη ζωή τους κ δεν ακούμπησα. Μέχρι που έφτασα τα 30 κ οι πρώην μου τα 35-38. Κ ξαφνικά, ο ένας μετά τον άλλο άρχισαν να επιστρέφουν, να μου προτείνουν γάμους, οικογένειες κ να λενε οτι δε με ξεπέρασαν ποτε. 5 στα 5, γύρισαν όλοι. Νιώθω δικαίωση. Κ από την άλλη αναρωτιέμαι αν απλά έφτασαν σε ηλικία να νοικοκυρευτούν κ ψάχνουν μια "καλή κοπέλα". Αφήσατε ποτέ μια όμορφη σχέση επειδή δεν ήσασταν έτοιμοι ή οι πρώην μου αποφάσισαν να συμβιβαστούν τώρα που μεγάλωσαν κ γι' αυτο με αναζήτησαν; Πάντως δε θα πω ψέματα, η αυτοπεποίθησή μου ανέβηκε στα ύψη κ ας φοβάμαι οτι τζάμπα ψωνίζομαι κ είμαι λύση ανάγκης. Σας έχει συμβεί κάτι ανάλογο;