ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Έχω χωρίσει εδώ και 7 μήνες. Μπορώ να πω πως το έχω ξεπεράσει αν και δεν έχω προχωρήσει παρακάτω λόγω επαγγελματικών υποχρεώσεων και λόγω ότι ήθελα να μείνω με τον ευατο μου, πράγμα που είχα καιρό να κάνω, και πράγμα που με ευχαριστεί πολύ. Όλο αυτό το διάστημα λοιπόν δεν προέκυψε κάτι και δεν έχω νιώσει ενθουσιασμό για κανέναν. Κάνοντας έναν απολογισμό της σχέσης διαπιστώνω ότι ήταν μια σχέση γεμάτη πάθος εντάσεις και γεμάτη εκρηκτικά συναισθήματα. Δεν έχω νιώσει ποτέ έτσι στη ζωή μου. Αυτό το συναίσθημα ότι δεν μπορείς να ζήσεις χωρίς τον άλλον, να σε πιάνει ένα σφίξιμο όταν σου λείπει, και ας ήσασταν μαζί πριν λίγο. Να βγάζεις φωτιά κάθε φορά που τον βλέπεις να μιλάει με άλλη και να μαυρίζουν όλα γύρω σου. Όταν είναι να πηγαίνεις να τον βρεις να τρέχεις σχεδόν στον δρόμο από την ανυπομονησία σου. Να σε περιμένει και σχεδόν να σκοντάφτεις στο δρόμο για τον κοιτάζεις σαν χαζοχαρουμενη. Να μην αντέχεις να είναι μακριά σου ούτε μια ώρα. Να μην μπορείς να κοιμηθείς αν δεν σου πει καληνύχτα, και να ανησυχείς όταν ξυπνάς και δεν βλέπεις μήνυμα στο κινητό σου. Να είσαι με ένα ακουστικό στο χέρι κάθε φορά που λείπει και να μιλάτε με τις ώρες μέχρι που να σας παίρνει ο ύπνος με το τηλέφωνο στα χέρι. Να κοιμάστε μαζί όλη νύχτα αγκαλιά, και να νιώθεις ευτυχισμένη. Να ξυπνάς και να σου φέρνει λουλούδια και καφέ. Να ακούτε μουσική ξαπλωμένος και να κοιταζεστε στα μάτια και να νιώθεις πεταλούδες στο στομάχι σου. Να βγαίνεις έξω και να σου φαίνονται όλα χάλια μακριά του. Να βγαίνεις για ποτό με τις φίλες σου και εν τέλη να καταλήγεις σπίτι του γιατί δεν μπορούσες να κοιμηθείς μακριά του. Να κάνετε σεξ, και να του φωνάζεις ότι τον αγαπάς, και αυτός να το απολαμβάνει ακόμη πιο πολύ. Να σηκωνεστε 5 το πρωί, γιατί έτσι σας την βάρεσε, και να πηγαίνετε εκδρομή. Να νιώθεις ότι είναι ο άνθρωπος σου. Να τσακώνεστε και μετά από 5 λεπτά να τα ξανά βρίσκετε γιατί δεν μπορεί κανείς από τους δύο να κρατήσει κακία. Να έρχεται να σε βρίσκει μες το βράδυ απλά για να σου δώσει ένα φιλί. Να βγαίνετε για ποτό και να χορεύετε μαζί λες και δεν υπάρχει αύριο. Να προχωράτε χέρι χερι και να φιλιεστε δίπλα στη θάλασσα. Να πίνετε κοκτέιλ σε παραλία το βράδυ, και να λέτε τα εσώψυχα σας και να σας κάνουν μετά μια αγκαλιά. Να μαγειρευετε μαζί, και να κάνετε μπάνιο μαζί. Όλα μαζί. Σε όλα μαζί. Το απόλυτο. Νομίζω ότι όλοι μας λίγο πολύ τα έχουμε ζήσει αυτά, αλλά δεν ξέρω κατά πόσο αυτό είναι έρωτας η αρρώστια. Τόσο δυνατά συναισθήματα που ως και τώρα που τα σκεφτομαι, μου έρχεται η ένταση τους. Εκεί που θέλω να καταλήξω είναι ότι θα ήθελα τόσο πολύ να τα ξανά νιώσω αυτά τα συναισθήματα, όχι στο παρόν, αλλά κάποια στιγμή αλλά πολύ φοβάμαι ότι δεν θα τα ξανά νιώσω και αυτό με πληγώνει. Με κανέναν δεν θα είναι το ίδιο, και αυτό δεν λέω πως είναι απαραίτητα κακό, γιατί κάθε ερωτικός σου σύντροφος σου ξύπνα και άλλα συναισθήματα που ίσως στην τότε φάση σου θα σε γεμίσουν, αλλά ευχαριστώ που ένιωσα την απόλυτη ένταση του να είμαι τρελά ερωτευμένη. Ο έρωτας είναι τρελά, και εύχομαι όλοι από εσάς να τον ζήσετε και τον ευχαρίστηθειτε με οποίες συνέπειες. Δε λέω σχεδόν κάθε ερωτική ιστορία έχει και αρνητικά για αυτό φτάνει και στο χωρισμό, αλλά όπως και να χει στο τέλος μένουν αυτά τα συναισθήματα ως ανάμνηση, και αξίζει.... Έρωτα θέλει η ζωωωωηηη....