ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Πριν 3 χρόνια γνώρισα σε μια κοινή δραστηριότητα ένα παιδί 3 χρόνια μεγαλύτερο μου. Από την πρώτη στιγμή, αν και είμαι αρκετά κλειστός χαρακτήρας, με έκανε να νιώσω άνετα και σχηματίστηκε γύρω του μια παρέα 6 ατόμων. Αυτός μας έφερε όλους κοντά.Εκτός από την δραστηριότητα σαν παρέα βγαίναμε όλοι μαζί και σε κάποια φάση τους γνώρισα μια φίλη μου. Προς έκπληξη μου αυτός ο φίλος μου τα έφτιαξε μαζί της, και φαινόντουσαν πολύ ευτυχισμένοι.Τελικά όμως χώρισαν και αυτός το πήρε πολύ άσχημα. Στην αρχή ήταν συντετριμμένος και για κάποιος μήνες όλο χειροτέρευε. Το καλοκαίρι του είπα να πάμε να τα πούμε και φαινόταν καλύτερα αν και ακόμα ήταν αρκετά άσχημα.,είχα χαρεί σκεπτόμενη ότι αρχίζει να το ξεπερνάει.Πάμε στο σήμερα. Από το καλοκαίρι τον έχω δει μονάχα μια φορά. Έκανε ανακοίνωση στην παρέα ότι θέλει να ματαιώσει τις εξόδους μαζί μας γιατί τον κάνουν να νιώθει άσχημα. Το δεχτήκαμε όλοι γιατί πέρασε αρκετά άσχημα και το να μας βλέπει δεν βοηθάει. Όμως αυτό που παραξένεψε τόσο εμένα όσο και τους υπόλοιπους είναι 2 πράγματα, το ποσό ήρεμος φαινόταν και το πόσο αλλαγμενος. Ήταν σαν να βλέπω άλλο άνθρωπο... Δεν έκανε πλάκες, δεν συμμετείχε στις συζητήσεις... Ανησυχώ τόσο εγώ όσο και οι υπόλοιποι. Τι μπορούμε να κάνουμε να τον βοηθησουμε;