ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Γιατι αυτο που θελουμε πολλες φορές στν ζωη να μην συμβαίνει? Ημουν μ εναν άνθρωπο δυο χρονια..χωρισαμε τν άνοιξη..το πηγαίναμε για συγκατοικηση..ειχαμε αρκετα θέματα τον τελευταίο καιρο π δεν μπορουσαμε κ οι δυο να διαχειριστουμε κ δεν περνουσαμε καλα..ολο τσακωμοι κ ενταση..εγω λυγισα κ τν χωρισα..μετα απο μηνες κ ενω εκανα προσπαθειες να μαι καλα..κ να βρω τις ισορροπίες μ..τον πετυχαινω παλι μπροστά μ..στο στέκι π πηγαίνω με τν παρεα μ..τ εξομολογουμαι οτι ακομα τον αγαπαω κ αυτος σκληρος..δεν θελει να σκεφτει να.τα ξαναβρούμε..γτ επειδη δεν δούλεψε το πράγμα μεταξύ μας..δεν θα ξαναδουλεψει..εγω επιμενω στελνω να παμε για καφε..βγαινουμε μια κ δυο φορες..μαλακωνει..περναμε τέλεια κ γίνεται κατι..κ αντε μετα παλι..ενω συνεχιζω κ στελνω να δω τι κάνει..εξαφανιζεται..απανταει ψυχρα..κ καταλαβαινω οτι δεν θέλει να συνεχισουμε κ να μαστε ξανα μαζι..μαζευω λοιπον τν αξιοπρεπεια μ κ σταματαω να στελνω..ειμαι κομματια..ξερω οτι εγω ξετυλιξα το νημα κ τον χωρισα πρωτη..αλλα γτ ομως να γινει ολο αυτο ετσι? Γιατι να μην δωσει μια δευτερη ευκαιρία..κ γτ αφου δεν θέλει όπως λεει, έρχεται κανει κατι, μ δινει ελπιδες κ μετα εξαφανιζεται κ γίνεται ψυχρός? Ας μ λεγε εξ αρχης οτι δεν ψηνεται..αν πραγματικά μ αγαπουσε ισως να το προσπαθουσε..δεν ειναι μαλλον γραφτο να μαστε μαζι..προσπαθω να το χωνέψω κ να το αποδεχτω οσο δυσκολο κ να μ φαινεται..συγγνώμη αν σας κουρασα..αλλα ηθελα να τα βγαλω απο μεσα μ