Κορίτσι μου θα δεις πως στο τέλος θα ανταμειμθεις για τους κόπους σου και για όλα.. Είμαστε συνομήλικες και πάνω κάτω διανύουμε την ίδια φάση. Σκέψου ότι δεν είσαι η μόνη. Πέρασα σε σχολή, και δυστυχώς ούτε εγώ μπορώ να σπουδάσω λόγω οικονομικών. Δουλεύω σαν και εσένα και η μαμά μου πρόσφατα απέκτησε σοβαρά προβλήματα υγείας. Σκέψου ότι υπάρχουν και άλλα παιδιά στην ηλικία μας που τα βιώνουν αυτά, και συνέχιζε να παλεύεις ελπίζοντας για τις καλύτερες μέρες.. Καλή τύχη!!!
9.12.2019 | 09:55
Όταν αρχίζουν τα ζορια..
Οταν μετα τα 19 όντας η γαματη, η αστεια, η συνεχώς ετοιμη να μιλήσει να να να, πεφτει στο κενο. Η μαμα αρρωσταίνει από καρκινο, ο μπαμπας σας παρατησε απο καιρο, κι ελα εσυ τωρα να δουλευεις 10 ωρες την ημερα, να μη βγαινουν ουτε για αστειο τα εξοδα, και δε μιλάω καν για το ψυχολογικο κομματι, να σε ρωτανε κιολας γιατι δε σπουδάζεις; και που να εξηγείς ό,τι δεν ειχες ποτε τη δυνατότητα για φροντιστήρια, και με τα μόρια έπιασες μακριά και ουτε καν σαν ιδεα δεν επέτρεψες να αρχίσεις τη διαδικασία. Και ξαφνικα η κολλητή, η παιδικη σου φίλη χάνεται, σιγα σιγα η επικοινωνία, υστερα οι έξοδοι, δεν εχεις παντα χρήματα και καταλαβαίνεις πως δεν εχεις την ίδια ψυχή πια. Εχεις γίνει ξαφνικα στα 20 πολυ μεγαλη και ηδη πολυ ταλαιπωρημένη, κι ομως δεν το αφήνεις, γιατι ελπίζεις πως θα τα καταφερεις, και να σπουδασεις και να φτασεις εκει που θες και κυριως να κουβαλησεις στην πλατη ολα αυτα τα εξοδα με 600€, δε μιλας καν για το επιδομα στη μητέρα σου που μπαίνει ανα 2 και 3 μήνες ενίοτε. Διότι βλέπετε αυτο ειναι το ελληνικό κρατος, ποσο μισώ και ποσο αγαπω αυτη τη χωρα, αλλα μαλλον τελευταία τη σιχαίνομαι.
6
