ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Δεν πάει άλλο...Για μια μόνο εβδομάδα ένας καλός συνάδελφος με πηγαινοέφερνε στην δουλεία, διότι, όλως συμπτωματικώς έτυχε να τον εξυπηρετεί η διαδρομή και μόλις ξεκίνησα πάλι να χρησιμοποιώ συγκοινωνίες, τότε συνειδητοποίησα την ταλαιπωρία που τράβαγα 20 χρόνια, κάθε μέρα, έξι ημέρες την εβδομάδα...Ρε παιδιά, έλεος...Μια διαδρομή το πολύ 20 - 25 λεπτά με το αμάξι, την κάνω (μαζί με τις αναμονές στις στάσεις) κοντά στις 2 ώρες (διότι, παίρνω διαδοχικές συγκοινωνίες και δυστυχώς το μετρό δεν με εξυπηρετεί καθόλου).Για να μην αναφέρω τις καιρικές συνθήκες -βροχή, κρύο, αέρας να σε χτυπάει από παντού και το καλοκαίρι αφόρητη ζέστη...Κάθε πρωί φεύγω από το σπίτι μου στις 6 για να είμαι πριν τις 8 στην δουλειά και το μεσημέρι γυρίζω σπίτι πάλι γύρω στις 6 το απόγευμα...8 ώρες εργασία και 4 ώρες για τα λεωφορεία...Και να έχεις και τον καθένα πάνω σου, να σε στριμώχνει χωρίς ίχνος σεβασμού και να σε στραβοκοιτάει κι' όλας...Δυστυχώς, δεν έχω αμάξι. Τα οικονομικά μου δεν μου το επιτρέπουν.Αλλά και αυτές οι συγκοινωνίες, χάλι μαύρο...Έχω την εντύπωση ότι, από τότε που στο μετρό και στον ηλεκτρικό μπήκαν μπάρες, μεγάλο μέρος επιβατών άρχισε να χρησιμοποιεί αποκλειστικά τα λεωφορεία και τα τρόλεϊ, στα οποία η πρόσβαση είναι επί της ουσίας ελεύθερη και ο έλεγχος των εισιτηρίων ανύπαρκτος, με τελικό αποτέλεσμα η μετακίνηση να είναι πλέον μαρτύριο, ειδικά αν κάποιος είναι αναγκασμένος να χρησιμοποιεί τις συγκοινωνίες σε καθημερινή βάση...