ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Θελω καπου να τα πω, εστω γραπτως να βγουν απο μεσα μου. Νιωθω μια μετριοτητα στη ζωη μου. Απο τη μια με καποιες φιλες που εχουμε παρεξηγηθει, απο την αλλη με μια δουλεια που δεν με ικανοποιει και μια σχεση που με γεμιζει, αλλα δεν ξερω που θα οδηγησει κι αν θα υπαρχει μελλον. Θελω κατι να με γεμιζει πραγματικα, να νιωθω χαρουμενη. Τωρα ειμαι συνεχεια προβληματισμενη και οτι κανω δεν με ικανοποιει. Θα ηθελα να συγκατοικησω με τον συντροφο μου, αλλα με εχει ολο στο 'θα δουμε'. Με βλεπει σοβαρα ή χανω το χρονο μου. Εχουμε και μια διαφορα ηλικιας, εχω 26 αυτος δεκα χρονια μεγαλυτερος. Δεν θα επρεπε κανονικα να εχει προτεινει κατι για συμβιωσει; τι προτεινεται;