Θα σου πω τι θα έκανα εγώ στη θέση σου. Θα εκμεταλλευόμουν κάθε ευκαιρία για δωρεάν ψυχαγωγία καταρχήν,να βγω από το σπίτι να αλλάξω παραστάσεις και ίσως να γνωρίσω και κόσμο. Μένεις Αθήνα; Συχνά βλέπω πολύ ενδιαφέροντα πράγματα που γίνονται και μερικά από αυτά δεν κοστίζουν τίποτε. Πάντως σίγουρα δεν κοστίζει το περπάτημα και οι βόλτες, ίσως για αρχή μαζί με τη μαμά σου; Μην το σκέφτεσαι ακόμη αυτό με τον άνθρωπο που λες, όχι γιατί δεν καταλαβαίνω μια τέτοια ανάγκη. Αλλά είναι επικίνδυνο να στηρίζουμε τόσες πολλές προσδοκίες σε μια σχέση όταν ακόμη οι ίδιοι δεν είμαστε έτοιμοι και δεν πατάμε στα πόδια μας. Για μια υγιή σχέση χρειάζονται δυο αυτόνομοι άνθρωποι που μπορούν (αν χρειαστεί) να ζήσουν και χωρίς τον άλλον δίχως να χάσουν τη γη κάτω από τα πόδια τους. Αν συμβεί να κάνεις κάποια ωραία γνωριμία που σου το εύχομαι, μην ξεχάσεις ότι πρέπει να κάνεις δικά σου βήματα όπως και να έχει! Μήπως έχεις κάποια Βιβλιοθήκη κοντά στο σπίτι σου για να μπορείς να δανείζεσαι Βιβλία και να μαθαίνεις πράγματα; Μια χρυσή ευκαιρία που δίνει το διαδίκτυο εκτός των άλλων είναι να μάθεις δωρεάν μια ξένη γλώσσα! Είναι ένα πολύ καλό εφόδιο που θα σε βοηθήσει να βρεις μια δουλειά μια και είμαστε τουριστική χώρα. Είσαι φυσικά ήδη χρήσιμος άνθρωπος αφού κάνεις δουλειές στο σπίτι, είναι και αυτό κάτι που πρέπει οπωσδήποτε να μπορούμε όλοι έτσι δεν είναι; Απλά πρέπει να κοιτάξεις τώρα και λίγο το παραπέρα, με τι σου αρέσει να ασχολείσαι; Πολλοί άνθρωποι ξεκινάνε με κάτι που το κάνουν με μεράκι για δική τους ευχαρίστηση, και στο τέλος καταλήγουν να χρηματοδοτούν με αυτό τη ζωή τους. Και να αρχίσεις οπωσδήποτε να βγαίνεις σε καθημερινή βάση, άκουσες; Ίσως έτσι προκύψει και κάποια δουλειά. Μην διστάζεις να ρωτάς προσωπικά όπου και αν βλέπεις ότι ζητάνε υπάλληλο, αλλά και έτσι μπορείς να το "τολμήσεις" ίσως σου βγει σε καλό. Μπορείς να ρωτήσεις σε κάποια καταστήματα της γειτονιάς σου για παράδειγμα (κι ας μην ζητάνε) και να αφήσεις το τηλέφωνό σου. Κατά τα άλλα να είσαι αισιόδοξη και να κάνεις θετικές σκέψεις, να προσπαθείς για κάθε μέρα να προγραμματίζεις ένα "δωράκι" για σένα. Μερικές ασκήσεις γυμναστικής, μια ωραία βόλτα με ομπρέλα κάτω από την βροχή, ένα νόστιμο φαγητό που φτιάχνεις πρώτη φορά, ένα μίνι πικ νικ με κουβερτούλα καφέ και σάντουιτς όπου βρεις πρασινάδα. Πάρε και την μαμά αν δεν θέλεις να πας μόνη σου, μπορεί και εκείνη να το έχει ανάγκη. Δεν χρειάζονται έξτρα έξοδα, ό,τι θα τρώγατε και στο σπίτι όταν ανοίξει ο καιρός,τάπερ και δρόμο! Τόσος κόσμος εκεί έξω μόνος του, τόσες γυναίκες που θα θέλανε μια φίλη να συζητάνε ή να πάνε μια βόλτα.. Στη χάση και στη φέξη διαβάζω για δωρεάν εισητήρια, μήπως δικαιούστε; Εννοώ για Θέατρο ή Σινεμά. Αν δεν θέλει η μαμά, εσύ μόνη σου. Να ξέρεις όμως, θα βγαίνεις για να περνάς καλά όχι με σκοπό να γνωρίσεις κόσμο. Αυτό θα έρθει από μόνο του μην τα ξαναλέω και το ρίξουν εδώ όλοι στον ύπνο (:Κι αν τυχόν φρικάρεις που σου λέω να βγαίνεις μόνη σου, να ξέρεις ότι και άλλες φρίκαραν πριν από εσένα αλλά το προσπάθησαν "έσπρωξαν" τον εαυτό τους και τώρα αφού πήραν φόρα δεν μαζεύονται τα τέρατα (:Άντε, να μας γράψεις ξανά και να μας πεις τι έκανες! Και μην ξεχνάς, τίποτε δεν πάει αλυσιδωτά, και την αλυσίδα και όλα εμείς οι ίδιοι τα φτιάχνουμε με την θετική μας διάθεση και την όρεξη που αντλούμε από μέσα μας για ζωή. Να φυτέψεις και ένα ωραίο φυτό σε μια γλαστρούλα, γιατί όχι και δυο και τρία, να τα βλέπεις και να τα χαίρεσαι. Θέλει και λίγο χρώμα η ζωή!(:
23.1.2020 | 21:56
Αβέβαιο μέλλον...θλίψη
Χαίρετε. Σας διαβάζω περίπου μισό χρόνο και θέλω να ανοίξω κάπου τη καρδιά μου. Είμαι 33 ετών γυναίκα και προβληματίζομαι πολύ για τη ζωή μου επειδή είναι στάσιμη πολύ καιρό σε όλους τους τομείς. Εργασιακά και συναισθηματικά. Μένω με τον ένα γονιό, τον άλλο τον έχασα πριν λίγα χρόνια σε ατύχημα. Δεν έχω μεγάλη εμπειρία στις δουλειές και ας ζητάω. Ζούμε με μια μικρή σύνταξη και δόξα το Θεό παρότι λίγο δύσκολα, έχουμε τα προς το ζειν και ας είναι δυσκολα. Στελνω αιτήσεις, βιογραφικά αλλά δεν γίνεται κάτι. Θέλω να βγαίνω έξω, να μη κλείνομαι σπίτι, να βοηθήσω χρηματικά τις ανάγκες μας. Σήμερα στεναχωρέθηκα πάλι. Μου είπε η μάνα μου πως δεν θα την έχω για πάντα. Αλήθεια είναι και το ξέρω. Δεν ξέρω τι θα απογίνω. Δεν έχω κάποιο στήριγμα. Δεν έχω κάποιον άνθρωπο δίπλα μου όχι για να κρατηθώ από εκείνον για να με ταίσει, αλλά τον άνθρωπο που θα είμαστε μαζί και θα είναι ο ένας το στήριγμα του άλλου. Αυτό φοβάμαι, μη μείνω ολομόναχη. Σκέφτομαι ότι αν είχα γνωρίσει ένα σωστό άτομο, μπορεί να φτιάχναμε κάτι μαζί. Μπορεί να με βοηθούσε να βρω κάπου δουλειά αφού θα μπορούσε να είχε γνωστους. Τι να κάνει κανείς αν δεν εργάζεται; Πηγαίνει αλυσιδοτά όλο αυτό. Μένεις σπίτι, απομονώνεσαι, παθαίνεις κατάθλιψη, δεν έχεις φίλες και μετά δεν υπάρχει ευκαιρια για γνωριμίες αφού δεν έχεις να πας κάπου. Ταυτίζεται κάποια κοπέλα με μένα; Τι μπορώ να κάνω άλλο; Αφού προσπαθώ. Μου το λέει και η μάνα μου πως τη βοηθάω πολύ στο νοικοκυριό αλλά δεν είμαι ανεξάρτητη και μόνη μου τι θα απογίνω. Δεν ξέρω άλλο τι να κάνω. Νιώθω αδιέξοδα... Εσείς τι θα κάνατε;
2
