Κοπελα μου θα περασει! Μπραβο σου που κινητοποιηθηκες και επειδη μετρα μονο λιγους μηνες η κατασταση αυτη θα την αντιστρεψεις και πιο γρηγορα. Θα βοηθησουν και τα φαρμακα ωστε να χεις μια πιο αμεση ανακουφιση, αλλα μην επαναπαυθεις μονο σε αυτα, δουλεψε βαθυτερα στα αιτια του προβληματος. Το χω ξαναπει πως τα φοιτητικα χρονια δεν ειναι τοσο απροβληματιστα και χαλαρα για ενα υπευθυνο ατομο με στοχους. Ειναι μια μεταβαση απο την ζωη ως παιδιου της μαμας και του μπαμπα στον ενηλικο βιο κι αυτο ενιοτε ζοριζει. Καλη σου τυχη!
2.2.2020 | 13:53
Νιώθω ότι πάσχω από
Κατάθλιψη. Δε ξέρω αν είναι άγχος ή κατάθλιψη. Είμαι φοιτήτρια 20 ετών. Εδώ και 4-5 μήνες έχω μόνιμο άγχος ότι τίποτα δε θα πάει καλά κλπ. Ότι όλα είναι χάλια . Σήμερα κοιμήθηκα 7-11. Αυτός ήταν ο ύπνος μου. Σε όλη την εξεταστική ένα μάθημα κατάφερα να δώσω και πήρα 9. Θα προσπαθήσω να δώσω άλλο ένα την Παρασκευή. Επειδή όμως δεν είναι αυτή η φυσιολογική μου κατάσταση και θέλω να είμαι ΚΑΛΆ , όπως πριν, τρεις εβδομάδες πρίν πήγα στη ψυχίατρο της σχολής και μου είπε ότι είναι ένα μιξ άγχους και κόπωσης. Ξεκίνησα ένα αντικαταθλιπτικό το οποίο το παίρνω 2 εβδομάδες και μου είπε ότι πρέπει να ξεκινήσω ψυχοθεραπεία, αλλά θα περιμένουμε πρώτα να με πιάσει το χάπι γιατί στην κατάστασης πού είμαι δε θα κάνει δουλειά. Σήμερα νιώθω κουρέλι. Σέρνομαι . Νιώθω ότι θέλω να θαφτώ. Θέλω να βγω από το βούρκο που έχω βυθιστεί. Ήδη έχω κάνει πρόοδο νομίζω. Πλέον δεν κλαίω, κάνω δουλειές στο σπίτι, μαγειρεύω, βγαίνω βόλτες, κάποιες ώρες διαβάζω συγκεντρωμένα, λίγες βέβαια, αλλά δε βαριέσαι. Θέλω να βγω από το βάλτο. Έχω κάτσει μόνο 4 μήνες και είναι ανυπόφορο. Δε ξέρω πώς την παλεύετε εσείς που έχετε βυθιστεί σε αυτό για χρόνια, αλλά σας θαυμάζω αφάνταστα. Απλά ένιωσα την ανάγκη να γράψω ο,τι νιώθω γιατί έτσι αισθάνομαι καλύτερα. Ελπίζω να το ξεπεράσω γρήγορα και να επιστρέψω στην κανονικότητά μου.
2
