ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είμαι έτσι; Τώρα έχω βουρκώσει και είμαι έτοιμη να κλάψω. Είμαι φοιτήτρια και φουλ στο άγχος τους τρείς τελευταίους μήνες; Γιατί αγχώνομαι τόσο για τη σχολή; Ξέρω ότι δεν είναι το πιο σημαντικό πράγμα στον κόσμο, ούτε χάθηκε κάτι να αργήσω ένα χρόνο να πάρω το πτυχίο μου. Παρόλα αυτά εξακολουθώ να αγχώνομαι δίχως τέλος. Αισθάνομαι μονίμως ανίκανη για το οτιδήποτε και ανάξια να καταφέρω κάτι στη ζωή μου. Δεν ήμουν έτσι, απλά η σχολή δυσκόλεψε, άρχισα να ζορίζομαι και ξέσπασε υπερβολική πίεση και άγχος. Τώρα μέσα στην εξεταστική προσπαθώ να ξεκουράζομαι όσο μπορώ. Δεν πολύ διαβάζω. Στεναχωριέμαι όμως πολύ για αυτό που κάνω στον εαυτό μου και φοβάμαι ακόμη περισσότερο μήπως δεν ζήσω. Τι σπουδές είναι για να τις ευχαριστιόμαστε και για να γινόμαστε καλύτεροι όχι για να αρρωστήσουμε από το άγχος μας. Εγώ γιατί εξακολουθώ και κάνω έτσι ενώ τα περισσότερα παιδιά γύρω μου είναι σε καλύτερη κατάσταση, έτσι τουλάχιστον δείχνουν. Φοβάμαι ότι έχω κάποιο πρόβλημα. Έχω αποφασίσει να απευθυνθώ στην ψυχολογική υποστήριξη της σχολής μου μήπως και βγάλω κάποια άκρη γιατί ειλικρινά δεν αντέχω να ζω έτσι και δεν πρέπει να ζω έτσι. Ελπίζω να βοηθήσει. Εσείς τι γνώμη έχετε;