ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ένα έχω να πω.Ότι είμαι 2 χρόνια και σπουδάζω στην Θεσσαλονίκη (απθ) και δεν έχω ακόμα φίλους.Μόνο 2-3 γνωστες για ένα γεια και τίποτα.Εκεινες έχουν την παρέα τους και εμφανώς από κινήσεις και τα κρύα λόγια τους δε θέλουν πολλά πολλά με εμένα. (ξίδι)Δεν είναι κακο όμως.. Όχι ότι έχει γίνει κάτι..Απλά δεν έχω κανέναν εδώ.Κυριολεκτικά.Ολοι πλέον έχουν τις παρέες τους και δεν ξ'ανοίγονται ή ασχολούνται και με αλλες ή άλλους, γιατί έχουν ήδη κάτι..εύλογα θα απαντούσε κάνεις και γιατί να ασχοληθεί;Ε φυσικά..Κλαίω και νιωθω άσχημα τοσους μήνες γιατί δεν εχω τιποτα.Και εγώ σαν άτομο απο την αλλη, ναι, δεν είμαι κοινωνική..Όμως το προσπάθησα στην αρχή αλλά τίποτα..Ήμουν ήδη εκει αργα, ειχα ξεκινήσει τη σχόλη την περιοδο που πάλι είχαν δημιουργήθει παρέες..Μα πόσο φυσιολογικό είναι αυτο;ή μόνη "έξοδος" που κάνω ειναι για να πάρω τρόφιμα και να κατέβω να πάρω μηνιαία για τον χαζο-ΟΑΣΘ (χαχαχα) Δε ξέρω όλα μου φαίνονται βουνό.Λέω, δε μπορεί, εγώ φταίω (ΚΑΙ ΦΤΑΊΩ) γιατί όλοι έχουν τις παρέες τους και εγώ τίποτα.Εχω σταματήσει να παρακολουθώ μαθήματα γιατί με πιάνει άγχος οπότε πατάω..Τρεμω οταν φτανω στην Καμάρα.. (να δίνω και εικόνες στους αναγνώστες μου φυσικά χαχαχ)Δε ξέρω..Τώρα ξανά αρχίζουν οι παρακολουθήσεις και μόνο στη σκέψη φοβάμαι.. πνίγομαι σε μια κουταλιά νερό.Έχω το συναίσθημα όπως τότε.. λες και δίνω πανελλήνιες.. (αστειο δεν ειναι;) Κλεινομαι στο σπίτι και δεν έχω όρεξη για τίποτα.Φετος τα έχω ψιλο-παρατησει..Νιωθω ότι δεν με θελει τίποτα, πως δε με σηκώνει ο τόπος.. Εχω βαρέθει και το διάβασμα..μονο αυτό έκανα..και εκείνο λίγο γιατί δεν άντεχα ψυχολογικά..Οσο και να αγαπάς αυτο που σπουδάζεις κάποια στιγμή όταν δεν έχεις τίποτα άλλο να κάνεις για να ξεσκασεις.. κουράζει! Οι ωρες δεν περνούν..Και όταν έχεις μόνο αυτό, το σπίτι και τίποτα άλλο δε φτάνει.Μόνη μου έχω σκεφτεί να πάω έστω για σινεμά...αλλά και εκεινο;μου φαίνεται ακόμα πιο τρομακτικό..*Δεν ξέρω από που να αρχίσω.και γι'αυτό θα ήθελα συμβουλές..*Το χειρότερο συναίσθημα είναι αυτή η ζήλεια, όχι η κακή ζήλεια του μισούς..Αυτή, που βλέπεις τους γύρω σου τους συμφοιτητές σου, ή μικρότερους ακόμα να κάνουν την ζωή τους τόσο εύκολα,γρήγορα και ξέγνοιαστα.. που συνεχίζουν γιατί όλοι έχουν κάτι..Και γενικά κάνουν πράγματα..το ενα και το αλλο..Και που εγω αντίθετα παραμένω στάσιμη, χωρίς επιτυχίες και αλλαγές.. μόνη μου..Μόνο απλα παρακολουθώ σαν θεατής τις καλές στιγμές που ανεβαζουν ολοι.. Φαντασμααα!Πόσο θέλω να φύγω από το μαύρο μωρε.. Στο χέρι μου ειναι αλλά πως; Πόσο λαχτάρω να ζω και εγώ έτσι.. Να κάνω φίλους, να βρω μια αγάπη, να πάω αυτές τις καλοκαιρινές διακοπές με φίλους που ονειρεύομαι..και πόσα άλλα "να κάνω αυτό "να "κανω εκεινο.."πλέον κοιμάμαι μέρα και ξυπνάω νύχτα..Ξερω ότι όλοι αν μπείτε στη διαδικασία να σχολιάσετε.. θα πείτε απλά βγες έξω και μιλά..αλλά εμένα μου φαίνεται δύσκολο..Δε ξέρω τι και πώς, απλά δεν βρίσκομαι ούτε στο μηδέν και δε ξέρω καν πω ένα φερθω και να αρχισω..Δεν μου είναι καθόλου εύκολο.Θα ήθελα την βοήθεια σας..Ευχαριστώ εκ των προτέρων