ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Καλησπέρα στην παρέα!! Θα σας μιλήσω για μια κατάσταση που συμβαίνει τώρα.Δραματικός χώρος: Θεσσαλονίκη. Γνωριζόμαστε που λέτε, εγώ 19, σχολή και κάποιες δραστηριότητες παράλληλα. Αυτός 33, δουλειά και επίσης δραστηριότητες. Βρισκόμασταν πάντα κάπου έξω για περίπου 2 μήνες και άρχισε να μου λέει να μένουμε μαζί, δηλαδή αυτός το πρότεινε. Έγω στην αρχή δίσταζα για διάφορους λόγους και επίσης γιατί φοβόμουν ότι θα βαρεθεί πολύ γρήγορα και δεν ήθελα να δεθώ με τέτοιο τρόπο ώστε να μην αντέχω να λείπει έστω μια μέρα. Έτσι κι αλλιώς και ο ίδιος επιδίωκε καθημερινή επαφή, ενώ του πρότεινα όταν ήταν κουρασμένος να μην έρχεται, εκείνος επέμενε. Σκεφτόμουν ότι έτσι θα μου είναι δύσκολο να μου λείπει ακόμα και λίγο. Βέβαια, λόγω δουλειάς πρέπει να κατεβαίνει Αθήνα και επειδή είναι από εκεί. Πλέον εδω και δύο μήνες μένουμε περίπου μαζί. Είναι κάθε μέρα σπίτι μου, μαζί ξυπνάμε, μαζί κοιμόμαστε, μαζί πάμε σουπερ μαρκετ, μαζί καθόμαστε τα απογεύματα. Τις τελευταίες μέρες νομίζω -και τονίζω το νομίζω- πως έχει νεύρα γενικά. Δεν ξέρω αν του έχουν δημιουργηθεί από τη συγκατοίκηση, αν και γενικά η συγκατοίκηση είναι τέλεια! Εννόοντας ότι δεν υπάρχουν πρακτικά προβλήματα, άσχημες παρατηρήσεις ή οποιαδήποτε άλλη μορφή ενόχλησης και από τις δυο πλευρές. Απλώς, το θέμα είναι ότι συχνά σκέφτομαι μήπως κάνω λάθος σε κάτι, συνέχεια σκέφτομαι ότι δεν είμαι αρκετή κλπ. Όταν συζητάω αυτά μαζί του στεναχωριέται και λέει ότι μάλλον κάτι δεν κάνει καλά και δεν βλέπω πόσο με θέλει και προσπαθεί. και θα μου πείτε αφού ξέρεις ότι είναι στο μυαλό όλα γιατί δεν τα ξεπερνάω .... δεν ξέρω τι είναι ώρες ώρες!!