Δεν ξερω σε τι φαση ειστε εσεις αλλα ψαχτε λιγο για χομπι που ειχατε ως παιδι και ασχοληθειτε με αυτο. Το παθος και ο ερασιτεχνισμος σε καποιο τομεα ειχει αποδειχθει και επιστημονικα οτι γεμιζει τη ζωη ενος ανθρωπου. Εαν παιζατε πολυ μπασκετ/τενις/βολει μικρος , μπειτε σε μια ομαδα ενηλικων ερασιτεχνων μια φορα την εβδομαδα. Ο ψυχολογος ισως βοηθησει να αναλυσετε γιατι εχετε χασει ενδιαφερον για τα παντα (που ειναι νομιζω ενα ειδος καταθλιψης). δεν θα προτεινα ψυχιατρο ομως γιατι αυτος θα σας δωσει 5 φαρμακα που σε 10 χρονια θα ειστε σωστος ναρκωμενης και μαλιστα νομιμος. δεν λεει. Υπαρχουν ομαδες ψυχοθεραπειας για καταθλιψη στα κρατικα νοσοκομεια.
16.2.2020 | 14:22
ΒΡΕ ΠΑΙΔΙΑ, ΒΑΡΙΕΜΑΙ...
Βαριέμαι αφόρητα τους πάντες και τα πάντα. Δεν μπορώ να βρω ενδιαφέρον πουθενά... Ούτε χόμπι θέλω να αποκτήσω, ούτε να εμπλουτίσω τις γνώσεις μου, ούτε να κάνω νέες γνωριμίες, ούτε να ασχοληθώ με νέες δραστηριότητες, ούτε τίποτα. Ό,τι και αν ακούω ή μαθαίνω δεν μου κάνει καμία απολύτως εντύπωση, δεν θέλω να ακούω τίποτα, ούτε για τα προβλήματα των άλλων, ούτε για το τί κάνουν οι άλλοι στην ζωή τους, αν υπήρξε κάτι το καινούριο κλπ... Ό,τι και αν μου λένε, από μέσα μου λέω: " και τί με νοιάζει;;;" και το έχω ξεχάσει αμέσως μόλις κλείσω το τηλέφωνο ή τελειώσει η συζήτηση με το άλλο άτομο. Στην δουλειά μου τα ίδια, ακούω τον καθένα να λέει το μακρύ του και το κοντό του, χωρίς να μου κάνει εντύπωση τίποτα και κανένας. Και όλο αυτό δεν είναι απαισιοδοξία. Δεν νιώθω απαισιόδοξος. Είναι μια ατελείωτη ανία και βαρεμάρα για να ασχοληθώ με τον οποιονδήποτε και το οτιδήποτε. Νιώθω ότι δεν με γεμίζει πλέον τίποτα. Μου είναι αδύνατον να βρω κάτι να ασχοληθώ, το οποίο να με γεμίζει πραγματικά..Και σιγά σιγά να έρθουν και τα υπόλοιπα (νομίζω...). Με ό,τι και αν αποπειράθηκα να ασχοληθώ, το βαρέθηκα σε χρόνο ''μηδέν''. Γιατί μου συμβαίνει όλο αυτό;;;
8
