Σε καταλαβαίνω, είμαι στα πρώτα άντα και έχω τις ίδιες επιθυμίες, σκέψεις, φοβίες πολλές φορές και μοναξιά που βιώνω επειδή έτσι τα έφερε η ζωή. Είναι ανθρώπινο να αναζητάει κανείς ένα χέρι να κρατήσει, μία αγκαλιά να ζεσταθεί, ένα φιλί που θα αναστήσει. Εύχομαι να τα βρούμε όσοι τα επιθυμούμε...
23.2.2020 | 22:33
Αξίζει να περιμένω, ή τελείωσε?
Μετά από αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα, βρίσκομαι μόνη, χωρίς κάποιον σύντροφό. Οι συγκυρίες, μέχρι τώρα της ζωής μου δεν μου επέτρεψαν να ζήσω κ να απολαύσω την ζωή όπως θα επιθυμούσα. Δεν θα αναλωθώ σε λεπτομέρειες πάνω σε αυτό επί του παρόντος. Περπατώντας, πια στα δεύτερα-αντα, χωρίς οικογενειακές υποχρεώσεις, αναρωτιέμαι, αν θα μπορούσα να κρατήσω ξανά, ένα χέρι να εμπιστευτώ, μια αγκαλιά να κρυφτώ, ένα χαμόγελο να με ηρεμήσει, μια ματιά να μου χαρίσει ασφάλεια.Θα μπορούσα να αγαπηθώ, ή τελείωσε? Θα προσπαθήσω να μην παραδωθώ, υπάρχει ακόμα μια μικρή σπίθα μέσα μου. Εύχομαι να μην επιβεβαιωθούν οι φόβοι μου και η διαδρομή των αισθημάτων της καρδιάς, πάψουν να υπάρχουν.
4
