Παρασκευή, 01.00 μ.μ. Oδός Μιαούλη, συζητώντας τα καλύτερα των 80s
Μαζί με τις συζητήσεις για παιδικά κόμικς («Είχα εφιάλτες τρεις εβδομάδες όταν τηγανίζανε το κολοκυθάκι στη Φρουτοπία»), η συζήτηση για τα καλύτερα των 80s ελληνικών ταινιών δε γίνεται ποτέ βαρετή. «Η καλύτερη σκηνή είναι εκείνη στα Τσακάλια, που έχει γίνει τσαμπουκάς και εμφανίζεται στην πόρτα ο Σταμάτης Γαρδέλης κραδαίνοντας μια αλυσίδα σε ένα ουφάδικο, και ξεστομίζει τη φοβερή φράση... «Με θυμάσαι ρε πούστη;» λέει η Ο. πίσω από ένα κρασί που θυμίζει βιοχημικό μηλοποτό... «Όχι, όχι» της λέει ο Ν. «εμένα μ' αρέσει εκείνη η σκηνή στους Επικίνδυνους, που ο Πανός Μιχαλόπουλος βιάζει την Αθηνά Τσιλύρα και μετά γυρνάει και της λέει "συγγνώμη ρε κοπέλα μου. Δεν το 'θελα!"» ενώ εκείνη του απαντά δακρυσμένη "δε φταις εσύ, ο αδερφός μου φταίει". Και μετά τα φτιάχνουν και ληστεύουν μαζί ένα εργοστάσιο γιαουρτιών». Στο γυρισμό, ανάμεσα από τους καπνούς των χοτ ντογκ στη Μιαούλη σκέφτομαι πόσο εφιαλτικός θα γίνει ο κόσμος αν τα 80s γίνουν τα νέα μπουζούκια· κι αυτή η μόδα κάπως έτσι άρχισε - όλα ειρωνικά και δήθεν για χαβαλέ, και μετά πνιγήκαμε στο σκατό. Φαντάζομαι την ημέρα που η τηλεόραση θα παίζει νυχθημερόν τη Βίνα Ασίκη να κάνει μάθημα γυμναστικής με σέξι κορμάκια στο προαύλιο («Ένα δύο, ένα δύο! Κι εσύ Μπίλια!»), την Τέτη Σχοινάκη με τα υγρά αισθαντικά μάτια και τους στιλπνούς μεταξένιους φιόγκους να τσακώνεται με τον Κώστα Τσάκωνα, και φυσικά την Ελένη Φιλίνη και τη Μαίρη Βιδάλη, που θα χορεύουν με τις τιγρέ ολόσωμες φόρμες τους σε μια σέπια ντισκοτέκ, σκαστές από το στρατόπεδο της Ρένας Βλαχοπούλου.
Τρίτη 10.30 μ.μ. Ερμού, η βραδιά πριν το Champions League
Από το πρωί η Ερμού μυρίζει μπίρα, ενώ οι άναρθρες -πλην γνώριμες σε οποιονδήποτε έχει βγει σε δρόμο αγγλικής πόλης τη στιγμή που κλείνει η τοπική παμπ- κραυγές των οπαδών φτάνουν στο γραφείο από το ανοιχτό παράθυρο ανακατεμένες με τους αλαλαγμούς των γιαλατζί Ινδιάνων στην Ερμού. Στο πλακόστρωτο έχει στηθεί ένα παζάρι που θυμίζει λαϊκή αγορά σε ώρα αιχμής -πωλητές που προσπαθούν να πουλήσουν ψεύτικες Lοuis Vuitton, κασκόλ της Λίβερπουλ και μαγικά καπέλα φωνάζοντας «Γιου, γιες γιου!!! Τουέντι, τουέντι, εεε, οκέι, τεν!», ενώ οι πάλλευκοι, γυμνόστηθοι οπαδοί τρώνε καλαμπόκια και σουβλάκια και πίνουν μπίρες ανάμεσα σε σωρούς σκουπιδιών. Στα ΜcDonald's γίνεται πανζουρλισμός. Μπροστά μου στην ουρά κάθεται ένας τύπος με ξυρισμένο ηλιοκαμένο κεφάλι. Όταν φτάνει η σειρά του να παραγγείλει, δείχνει στην κοπέλα πίσω από το ταμείο ένα χαρτόνι σαν αυτά που κρατάνε οι άστεγοι: πάνω, γραμμένη με κεφαλαία γράμματα είναι η παραγγελία του. 1 cheeseburger, 1 big fries, 1 vanilla milk shake. Εκείνη τον κοιτάζει σαν να έχει δει φάντασμα και μετά αρχίζει να ετοιμάζει την παραγγελία του χωρίς να πει τίποτα. Αναρωτιέμαι αν σκοπεύει να της χαϊδέψει τα μαλλιά στοργικά και μετά να την πληρώσει με καθρεφτάκια και χάντρες. Όπου κι αν πάω η Αγγλία με πληγώνει.
σχόλια