ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Έχοντας περάσει 7 χρόνια κλεισμένη στο σπίτι, αποκομμένη από όλους και από όλα, χωρίς καμία όρεξη για επικοινωνία και για ζωή. Μια ζωή γεμάτη φόβο και θλίψη, με λίγες ώρες ύπνου και άγχος.Επιλέγεις να κάνεις κάτι γι'αυτό, να αλλάξεις, να δεις την ζωή διαφορετικά, επί ένα χρόνο προσπάθεια και μεγάλη αλλαγή, άλλη ζωή εντελώς, δουλειά, χόμπι, παρέες, φλέρτ. Να τρως την ζωή με το κουτάλι, αυτή που σου στέρησες 7 χρόνια, να απολαμβάνεις την κάθε στιγμή, να γελάς, να κλαίς, να θυμώνεις, να τα νιώθεις όλα στο 100%. Βρήκες και έναν άνθρωπο μετά από 8 χρόνια και είπες να δώσεις μία ευκαιρία, ερωτεύτηκες μετά από τόσο καιρό, αλλά δυστυχώς τα ραντεβού διακόπηκαν λόγω καραντίνας.Έρχεται λοιπόν αυτή η καραντίνα να σου θυμίσει πώς ήταν η ζωή σου πριν, και δεν το θέλεις καθόλου. Και πάλι θάψιμο μέσα στο σπίτι, στον ζωντανό μου τάφο. Δεν ξέρω πότε θα τελειώσει όλο αυτό, αλλά δεν είμαι καθόλου καλά. Έχοντας το ιστορικό της κατάθλιψης και έχοντας χάσει πολλά χρόνια από τα 20's μου, τότε που έπρεπε να τα ζω όλα, αυτό που ζούμε με μπλοκάρει, με ταράζει και με θλίβει πάρα πολύ...