ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είμαι 31 χρονών δουλεύω, μένω μόνος μου και όλα καλά δόξα το Θεό σε τέτοιους καιρούς είμαστε όρθιοι και παλεύουμε.Όμως μέσα απο την πορεία που έχω διάνυσει μέχρι στιγμης δεν είμαι ευχαρίστημένος όσον αφορά την επιλογή των σπουδών μου. Οντας νεαρός περιπου 17-18 τελείωνοντας απο το μπουρδ...τεε στην ειδικότητα του ηλεκτρονικου μηχανικου με σχετική ευκολία έδωσα πανελλήνιες ως αλλός ενας ενθουσιώδης μαθητής. Πέρασα Κρήτη τει ηλεκτρονικής που φημιζόταν ως ενα απο τα καλύτερα μπουρδ...ιδρυματα στο χώρο του. Οι φοιτητές (αν μπορει κάποιος να τους χαρακτηρήσει έτσι) απο λίγο εώς μηδαμινό ενδιαφέρον η πλειοψηφία των καθηγητών το ίδιο καθότι σε κομβικά μαθήματα είχανε μπει βυσματικά και το χείροτερο σου διδάσκανε άλλα απο την προβλεπόμενη ύλη ή αν το κάνανε απλα κάνανε ανάγνωση του βιβλίου-συγγράματος. Θα μου πει κάνεις γιατί δεν το παράτησες ένω τα έβλεπες αυτά; Ένας ενθουσιώδης νέος που θελει να συνδιάσει την θεωρία με την πράξη δεν τα σκέφτεται αυτά θέλει να μάθει και να δημιουργήσει ενώ παράλληλα να περάσει καλά με τα οποια άτομα γνωρίσει και ταίριαξει να ξεφαντώσει που λέμε.Βέβαια ολά αυτά δεν ήταν το μεγαλο σοκ ένα απο τα μεγαλύτερα σοκ που έπαθα είναι πως η μελέτη σ αυτό το επιπεδο είχε πραγματα που στο κολοσχολειο (τεε) δεν κάναμε ούτε για πλάκα, ήταν γνώσεις που υπήρχαν στα βιβλια του γενικου. Χώρις καθοδήγηση απο κάνεναν ή αν υπήρχε ήταν με λάθος τρόπο (αδιαφορια) και με οδηγό το πείσμα μου τον ενθουσιασμό μου και την θέληση μου και την στήριξη των γονέων έκατσα και εκανα ιδιαίτερα για 2 μήνες το καλοκαιρι ανωτέρων μαθηματικών ή έστω ο,τι μπορούσα να κάνω για να μπορέσω να συνεχίσω. Επιτέλους άρχισα να προχωράω και βρίσκω σιγα σιγά το μονοπατι προς την γνώση και τους ανθρώπους. Ποιος θα το περίμενε όμως τι θα γινόταν στην πορεία απο φθόνο εως bulling απο συμφοιτητες όπου βέβαια αντιμετωπίστικε με επιτυχία και έγινα κατα πόλυ δυνατότερος. Έκανα δυο σχέσεις (οχι ξεπετες) που κράτησαν 1,5 χρόνο η πρώτη και 1 χρονο +20 μερες η δεύτερη. Απο την δεύτερη σχέση και μετά όντας χωρισμένος και με το χρονο να πιέζει για την αποφοίτηση όπου ήταν και απολύτως λογικό συνέχισα να περναω μαθήματα και να βάζω μπρος για την πτυχιακή και την πρακτική.Εδώ αρχίζουν τα όργανα, καθοτι το αντικείμενο της πτυχιακής το επέλεξα μ΄ έναν αλλόν συμφοιτητή και ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΗΘΕΛΑ το έκανα κυρίως γιατί ας πούμε σκεφτηκα με την λογικη του αυτομαστιγώματος. Ο συμφοιτητής που είχαμε παρει μαζι την πτυχιακη την παράτησε και συνεχισα μονος μου, την περίοδο εκείνη έκανα και πρακτική άσκηση σε μια μικρή εταιρεία στην Αθήνα. Χωρισμένος μεσα στις σκέψεις και στον συναισθηματικό πόνο συνεχισα με όσο ενθουσιασμο και ψυχικα αποθεματα είχα το δρόμο που έχω επιλέξει, κάπου εδώ ΑΞΙΖΕΙ να πω ο,τι δεν ήταν τόσο ο χωρισμός αλλά τα side effects όπως καποια άτομα τα οποια εμπιστευόμουν να εχουνε παρε δωσε με την πρωην μου να της μιλάνε την στιγμή που δεν της μιλαγανε καθολου τι φάση απο την μια μέρα στην αλλή και να διαβαζουνε μαζι; Δεν βαρίεσαι δημοκρατία έχουμε. Αλλό side effect ήταν πως τον καιρό εκεινόν χωρισαν και αλλα δυο ατομα οπου με ό,τι και όσες δυναμεις μου είχανε απομείνει προσπάθησα να τους στηρίξω ώσπου ο ένας εκ των δυο μου το ξεπληρωσε πολυ άτιμα με αποτελεσμα εν μέσω όλων αυτών να πάψουμε να μιλάμε και όλοι να ζητάνε να ζητανε να ζητάνε φιλοι παρέες μην έχωντας ποια χρόνο για μένα.Ωσπου μια μέρα του Μαϊου 29 αν δεν κάνω λάθος στην πρακτική ήρθε το τελειωτικό χτύπημα(δεν με εδιωξε ισα ισα) με τα παρακάτω λόγια: -"βλέπω οτι ζορίζεσαι με τα ηλεκτρονικά σαν το κάνεις με το ζόρι δεν νομίζω οτι κάνεις γι αυτό το επάγγελμα" -"Οκ τι προτείνετε να δοκιμάσω για μηχανολόγος ηλεκτρολογος προγραμματιστης; Βασικα ημουν απο τεε και δεν εχω ολοκληρώσει τις γνωσεις μου"- "9 χρονια μετά τα ίδια θα μου πεις αν ξανασυζητησουμε"-"Να δοκιμασω για μηχανολογος, προγραμματιστης ή ηλεκτρολόγος;"-"Θα είχες φτιαξεις προγραμματακια η θα χες φτιάξει κατι."-"Και τι προτεινετε;"-"Aγρότης, δημοσιογραφος,ηθοποιός ή κατι παρεμφερες."Υπόψην αυτά δεν μ αρεσουνε καθολου μα καθολου.Εν κατακλείδι έχω άρκετα χρόνια να κάνω σχέση με γυναίκα με καποιους "φιλους" δεν έχω παρε δώσε κάθοτι σ αυτές τις δυσκολες στιγμές κοιταγανε μονο τον εαυτό τους (δεν ζητήσα στηριξη μονο κατανόηση), εχω κρατήσει πολυ συγκεκριμενα άτομα, έχω σιχαθεί αυτο που σπούδασα καθότι στην αγορά εργασίας δεν μου προσφέρει αυτο που θέλω. και θέλω να κάνω κάτι αλλό που θα με γεμίσει περισσότερο σκέφτουμουνα για μηχανολογος η φαρμακοποίος και ειλικρινά δεν ξέρω τι να επιλέξω .Είδα τα βιβλία και των δυο σχολών οπου είναι πολυ ενδιαφέροντα δεν μπορώ όμως να κάτσω να κάνω επανάληψη(που είναι ζωτικής σημασιας) τα παλιά με τίποτα ειναι σαν ζεματαει το βιβλίο. Επισης είμαι σε κατάσταση που δεν θέλω να δω κάνεναν θέλω να είμαι έγω και ο εαυτός μου έχω ανάγκη να περάσω καλά.Ισως τελικά αυτός ο κόπος ήταν για το τίποτα ίσως να μην επρεπε καν να σπουδάσω. Τι να κανω όμως κατι μεσα μου λεει προχωρα και μυαλο δεν υπακούει; Τελικα τι αξίζει και τι όχι;Μπορούμε να το γυρίσουμε το παιχνίδι για μια φορά ακόμη;