ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Και οπως η ζωη περναει σημερα επαιζα ενα παιχνιδι με τον αντρα μου...η αποτυπωση της χαρας και της διασκεδασης στα προσωπα μας μου εφερε στο μυαλο αυτοματα οταν ειχαμε παει με το μπαμπα μου παλια στα odeon και παιζαμε κατι παιχνιδια...καταραμενη μνημη...ωρες ωρες ευχομουν να μη θυμαμαι...ομως θυμαμαι...και καπως ετσι η διαθεση μου επεσε κατακορυφα....μπαμπα, συνηθισα στην απουσια σου...ειναι κατι σαν να εβαλα στο μυαλο μου ενα διακοπτη στην ωρα που εφυγες..ομως ο διακοπτης σε ανυποπτη στιγμη γυριζει και μου ερχονται εικονες μαζι σου μπαμπα....νιωθω κενη, κουτσαινω χωρις τα στηριγματα μου...ενα απ αυτα ησουν και εσυ....Αρχισε ο Ιησους απο τη Ναζαρετ και δεν το βλεπουμε πια μαζι...δεν υπαρχει τιποτα απο εκεινες τις γιορτες του Πασχα...ερημωσαμε μπαμπα....σ αγαπω και σε συγχωρω για ολα...να εχεις καλο παραδεισο...και ας εφυγες εδω και 3μιση χρονια...για μενα εισαι παντου...την ωρα του φαγητου...τη νυχτα...ακομα και στις διακοπες του αιγαιου στα γαλαζοπρασινα νερα κοιταω τον ουρανο και σκεφτομαι που να εισαι τωρα....δε θα σε ξεχασω...ομως η απουσια ωρες ωρες γινεται αφορητη...γυρνα πισω μπαμπα...η ψυχολογος μου ειπε οτι δεν εισαι στην Αυστραλια οπως κοροιδευα τον εαυτο μου ομως...ελπιζω να ερχεσαι στα ονειρα μου και να με προσεχεις....