Τοέντυπο με τη μεγαλύτερη άνθηση σταχρόνια του ίντερνετ είναι ο «Economist».Aπό 500 χιλιάδες φύλλα,ανέβηκε και ξεπέρασε το εκατομμύριομέσα σε δέκα χρόνια. Και ανεβαίνεισταθερά. Έχει και ένα site,με τη μισή ύλη κλειδωμένη, και καθόλουαποκλειστικό web content.Δεν έχει μπλογκ, και ούτε επιτρέπει τασχόλια των μερακλήδων σέρφερ. Πιστεύειστην παλιά, καλή δράση της επιστολογραφίας- όταν ο άλλος κάθεται να γράψει μιασοβαρή άποψη, χωρίς την εφίδρωση και τααναμμένα αίματα του ψηφιακού πινγκπονγκ, για το οποίο μετά πολλοί ντρέπονται.Μάλιστα, προς επίρρωσιν της άποψής του,σε μια διαφήμισή του, αναδημοσιεύει ταχαζά μπινελίκια από ένα μπλογκ της«Guardian» (η οποία φέτοςέχασε σοβαρά φύλλα!), ρωτώντας: «Είναιαυτό επικοινωνία;».
Η άλλημεγάλη διαφαινόμενη επιτυχία τηςχρονιάς, το «Monocle»του Tyler Βrule,είναι επίσης ψηφιακά σνομπ. Ολόκληροτο site του είναι συνδρομητικόκαι το τρομερό hype με τησυνακόλουθη διαφήμιση οφείλεταιαποκλειστικά στην τυπωμένη εκδοχή του.
Υπάρχουνκαι αντίθετα παραδείγματα. Η ψηφιακοί«New YorkTimes» δεν κατάφεραν ναπροσελκύσουν τους συνδρομητές πουήθελαν, και αναγκάστηκαν να προσφέρουνδωρεάν το περιεχόμενό τους. Μέσα σε μιαβδομάδα οι unique visitorsδιπλασιάστηκαν, ωστόσο η διαφήμισηέμεινε εκεί που ήταν, καθηλωμένη. Στοsite της «Guardian»μπαίνουν καθημερινώς 15 εκατομμύριαunique visitors,και αυτές τις μέρες η σπουδαία βρετανικήεφημερίδα ετοιμάζεται να καθελκύσειτην ψηφιακή «GuardianAmerica». Σε δηλώσεις τουςπολλοί συγκλητικοί των mediaπιστεύουν ότι το μέλλον πρωτίστως είναιστο ίντερνετ: Οι εφημερίδες θα οδηγήσουνσε ψηφιακές κοινότητες. Και ήδη ηδιαφημιστική αύξηση στο διαδίκτυο ήτανφέτος η μέγιστη που σημειώθηκε ποτέ -σε μερικούς τομείς ξεπέρασε την έντυπη!
Τισυμπέρασμα βγαίνει από τα ανωτέρωπαραδείγματα; Απλώς δεν βγαίνει! Οκαθένας μπορεί επί ώρα να επιχειρηματολογείκαι προς τη μια και προς την άλληκατεύθυνση. Στα ποικιλώνυμα sitesπου παρακολουθώ για τις ζυμώσεις τωνmedia, επικρατεί απόλυτησύγχυση και ανασφάλεια. Ακόμα και γιατο «καυτό» free pressτα σήματα είναι μεικτά: Η «metro»,σύμφωνα με τις ανακοινώσεις της, «είχεπολύ απογοητευτικά αποτελέσματα φέτος».Αρκετές free εφημερίδεςέκλεισαν στην Ευρώπη. Από την άλλη, όλεςανεξαιρέτως οι εφημερίδες επί πληρωμή(με την οριακή εξαίρεση των «FinancialTimes») πέφτουν σταθεράκαι πέφτουν πολύ! Μύλος!
Σεαυτήν τη ρευστή και αδιαμόρφωτη κατάσταση,νομίζω ο καθένας πρέπει να κάνει εκείνοπου του ταιριάζει. Δεν είναι όλα γιαόλους. Η «αυστηρότητα» του«Economist» αποδείχτηκεσωστή γιατί ταιριάζει με την αγλύκαντη«αυστηρότητα» των απόψεών του. Το«Monocle» θέλει να είναιδύσκολο, από στυλιστική επιλογήμάρκετινγκ. Η «Guardian»θέλει να είναι χρήσιμη, να προάγεικοινωνικά θέματα σε όσο το δυνατόνμεγαλύτερα πλήθη - η ψηφιακή εκδοχή της(παρά τα μπινελίκια) είναι ένα από τασυγκινητικότερα παραδείγματα εφαρμοσμένηςηλεκτρονικής δημοκρατίας. Το μοντέλοτου ίντερνετ που θα φέρει λεφτά στονέναν, μπορεί να είναι καταστροφή γιατον άλλον. Το ίντερνετ δεν είναι Ελδοράδο- είναι ένας ωκεανός από νέες εφαρμογές:παίρνεις μόνο εκείνες για τις οποίεςείσαι προετοιμασμένος. Κι αυτό δεν έχεινα κάνει ούτε με τεχνογνωσία ούτε μεηλικία. Στην Ελλάδα ο πιο επιτυχημένοςμπλόγκερ, μακράν, ήταν ένας άντρας 72ετών: ο Νίκος Δήμου!
Όμωςδεν εξαντλείται εύκολα το θέμα. Κάποιαστιγμή θα επανέλθουμε.
σχόλια