ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είμαι 42 χρονών και πριν από μήνες χώρισα από την αρραβωνιαστικιά μου γιατί δεν μπορούσαμε να κάνουμε παιδιά και ήταν κάτι που θέλαμε πολύ. Δεν ξέρω αν φταίει ότι κάποτε στα νιάτα μου έκανα καταχρήσεις ή τα χάπα που παίρνω χρόνια ή η ηλικία ή όλα μαζί. Την καταλαβαίνω γιατί είναι 34 και δε θα ήθελε να χάσει χρόνο με κάποιον που του έχει πέσει (χα-χα κρλ & μτφ) η γονιμότητα. Δεν ξέρω γιατί, αλλά μετά που μάθαμε ότι δεν γίνεται να κάνω παιδιά και το χωρισμό μας δεν μπορώ να σταματήσω να σκέφτομαι κάτι που έγινε πριν από 10 χρόνια όταν ήμουν 32.Στα 32 μου γνώρισα μία κοπέλα και πρώτα-πρώτα κάναμε πολύ καλή παρέα, είμαστε φίλοι. Μετά έτσι έγινε και γίναμε ζευγάρι. Αυτή ήταν 21 χρονών και σε δύο χρόνια ήταν να αποφοιτήσει από τη σχολή της. Επειδή είχε κάποια θέματα με τα γυναικολογικά της, είχε πειστεί πως θα δυσκολευόταν να μείνει έγκυος οπότε κάπου πάνω στον ενθουσιασμό μας δεν πρόσεξα. Και τελικά έμεινε έγκυος! Όταν ήμαστε μαζί στο γυναικολόγο που μας είπε τελικά ότι είναι 4 εβδομάδων, χαρήκαμε και οι δύο μεν αλλά μετά εκείνη άρχισε να έχει αμφιβολίες. Και εγώ προσπάθησα όσο γινόταν να την πείσω να το κρατήσουμε και της υποσχέθηκα να τη στηρίξω μέχρι να τελειώσει η σχολή της. Κι όμως, εκείνη ανησυχούσε ότι δεν θα έκανε το Εράσμους που ήθελε ούτε θα μπορούσε να φύγει για εξωτερικό μόνιμα... Πίστευε ότι αν έκανε οικογένεια από τόσο νωρίς, θα έκλειναν πολλές προοπτικές στη ζωή της. Εγώ δεν μπορούσα με τίποτα να την ακολουθήσω στο εξωτερικό. Δεν είχα τις δυνατότητές της, δεν έχω καν σπουδάσει και δεν μιλάω ξένες γλώσσες, ενώ η δουλειά που έκανα τότε και κάνω μέχρι σήμερα είναι με καλά λεφτά, στην πόλη μου και εξασφαλισμένα. Τέλος πάντων, μετά την έκτρωση και τη στήριξή μου ενώ ήθελα να είμαστε μαζί, χωρίσαμε έτσι κι αλλιώς. Χάσαμε επικοινωνία τελείως και εγώ δεν έχω ούτε Fb ούτε απ' τα άλλα. Υπήρχε ένα μεγάλο διάστημα που της κρατούσα κακία επειδή ένιωθα λες κι αυτή πέταξε το παιδί μας, σαν να θυσιάσαμε μια ζωούλα για να κάνει αυτή Εράσμους. Ξέρω ότι είναι ηλίθιο τώρα να το λέω μα έτσι αισθανόμουνα τότε. Για καιρό δεν μπορούσα να στεριώσω σχέση και να ξαναβρώ τέτοιον άνθρωπο και έκανα ψυχοθεραπείες γιατί με ταλαιπωρούσαν τρομερές φοβίες. Κι από την άλλη ήξερα ότι στην κοπέλα δεν μπορούσα να της προσφέρω αυτά που ήθελε και μπορούσε να έχει. Ήθελε τη μάθηση, ήθελε να σπουδάσει και να δουλέψει στο εξωτερικό, ήθελε να κάνει τόσα πολλά που εγώ δεν θα κάνω σ' αυτή τη ζωή. Δεν ξέρω τι κάνει και πού είναι, αν έχει παντρευτεί ή όχι. Νιώθω χαμένος, βλέπω το γιο του αδερφού μου και ραγίζει η καρδιά μου, σκέφτομαι το ξαδερφάκι που θα μπορούσε να έχει. Όταν επιτέλους μετά από χρόνια εδώ κι εκεί γνώρισα μια καλή γυναίκα για οικογένεια και το προσπαθήσαμε, ήταν πλέον πολύ αργά για μένα. Αν τότε μόνο μπορούσα να ξέρω πώς θα έρθουν τα πράματα........ Θα άλλαζα πολλά................