ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Λοιπόν ,ήρθε η ώρα που όλοι περιμέναμε.Σε λίγους μήνες αυτό το βαρύ φορτίο θα έχει τελειώσει..Οι μήνες πλησιάζουν και η μεγάλη μέρα ,όλο και ζυγώνει κοντά στο τέλος.Οι γονείς αγχωμένοι, δε, υποστηρίζουν ενθαρρύνουν τα παιδιά...Κι όμως, για εμένα δεν συμβαίνει το ίδιο.Ξέρετε, η μητέρα μου, είχε και έχει πάντοτε τρελές απαιτήσεις απο εμένα.Ως μαθήτρια του 19,8 πρέπει να πετύχω, η αποτυχία είναι ανεπίτρεπτη μου λέει. Αυτή είναι η δεύτερη φορά που δίνω πανελλήνιες και απλά αισθάνομαι κούραση και απελπισία.Η γνώμη της ,απλά ψυχοφθόρα και κουραστική.Την πρώτη φορά πέρασα στη σχολή Βιοιατρικών Επιστημών.Κι όμως οι τρελές απαιτήσεις δεν καλύφθηκαν.Κάθε ημέρα που περνά θα μου θυμίσει ''Οι φίλοι σου όλοι σπουδάζουν,ζούνε ανεξαρτητοποιημένοι, εσύ τι κάνεις; με αναγκάζεις να δουλεύω 8ώρα για να καλύψω την δική σου αμυαλιά,μια αποτυχημένη είσαι που αν δεν δουλέψω εγώ θα καταλήξεις στον δρόμο να ζητιανεύεις για ένα κομμάτι ψωμί...Εύχομαι ολόψυχα, σε κάθε υποψήφιο/α, να βρεί το κουράγιο μεσά σε αυτή την παράνοια και να ανταπεξέλθει,στηριχθείτε στον εαυτό σας πραγματοποιήστε τα όνειρα σας.