Ένα εξοργιστικό σκηνικό που αποπνέει ρατσισμό και ακραία ομοφοβία καταγγέλλει ένα νέο γκέι ζευγάρι από το εξωτερικό. Σύμφωνα με τους ίδιους, συνέβη σε πανσιόν των νοτίων προαστίων - τα δύο παιδιά αλληλομηνύθηκαν με τον ιδιοκτήτη, πέρασαν το πρωί αυτόφωρο και αφέθηκαν ελεύθεροι ως την Παρασκευή οπότε θα εκδικαστεί η υπόθεση
Ο ένας, ο 28χρονος Μάρτιν, Σλοβένος την καταγωγή, ο άλλος, ο 25χρονος Καμίλο, Κολομβιανός. Είναι ζευγάρι. Τα τελευταία χρόνια ζουν μαζί στο Βερολίνο όπου ο Μάρτιν, τελειόφοιτος Ιατρικής, σκοπεύει να συνεχίσει στην Ψυχιατρική, ο Καμίλο ακολουθεί σπουδές για κοινωνικός λειτουργός και παράλληλα εργάζεται ως θεραπευτής μασέρ.
Ήρθανε διακοπές στο Αθήνα τέσσερις μέρες πριν από την καραντίνα και ξέμειναν εδώ καθώς ο μεν Μάρτιν μπορούσε να επιστρέψει στη Γερμανία, όχι όμως και ο Καμίλο καθώς δεν έχει ευρωπαϊκό διαβατήριο. Όλο αυτό το διάστημα έμεναν σε νοικιασμένο διαμέρισμα στο κέντρο, τρεις μέρες όμως πριν αποφάσισαν λόγω του παράκαιρου καύσωνα να μετακινηθούν στα νότια προάστια για να είναι πιο κοντά στη θάλασσα.
Προς τούτο έκλεισαν δωμάτιο σε πανσιόν των νοτίων προαστίων εκμεταλλευόμενοι τις προσφορές. Θα έμεναν μέχρι την Παρασκευή (δεν βρίσκανε κιόλας πτήση νωρίτερα) οπότε ήταν να γυρίσουν Βερολίνο. Θα έμεναν στο εν λόγω κατάλυμα λίγες μόλις μέρες καθώς τα χρήματά τους τελείωναν, προσπάθησαν μάλιστα να διαπραγματευτούν μια καλύτερη τιμή. Αντί όμως για τη δροσιά που αναζητούσαν, τη δεύτερη κιόλας μέρα δέχθηκαν, όπως καταγγέλλουν, άγρια ομοφοβική επίθεση από τον ιδιοκτήτη που, όπως λένε, στη συνέχεια παρουσιάστηκε εκείνος ως θύμα.
Αλληλομηνύθηκαν και κατέληξαν στο κρατητήριο του Α.Τ. Βουλιαγμένης αφού πρώτα αντιμετώπισαν επίσης την σκιώδη συμπεριφορά των αστυνομικών που επενέβησαν και σήμερα το πρωί πέρασαν αυτόφωρο, όπως και ο ιδιοκτήτης. Αφέθηκαν όλοι ελεύθεροι και η δίκη προσδιορίστηκε για την Παρασκευή στο Μονομελές Πρωτοδικείο στην Ευελπίδων.
Το θέμα ανέδειξε φίλος τους που το ανέβασε στο facebook και μας έφερε σε επαφή. Στη νυχτερινή συνομιλία μας που έγινε με γραπτά και φωνητικά μηνύματα κι ενώ τα δύο παιδιά βρίσκονταν υπό κράτηση, ο Μάρτιν, εμφανώς ταραγμένος και ταλαιπωρημένος όπως κι ο φίλος του συχνά κόμπιαζε, αναστέναζε, επαναλαμβανόταν και απολογούνταν γι΄αυτό, το ζευγάρι όμως ήταν αποφασισμένο να βρει το δίκιο του. Και πολύ καλά κάνει φυσικά αν έτσι έχουν τα πράγματα.
Αλλά ας διαβάσουμε καλύτερα τον ίδιο τον παθόντα: «Χθές το μεσημέρι καθώς είχαμε παραγγείλει γεύμα στην πισίνα ακούγοντας μουσική, ήρθε μια καθαρίστρια λέγοντάς μας ότι της είπαν από τη διεύθυνση να χαμηλώσουμε την ένταση, όπως και κάναμε ζητώντας συγνώμη αν ενοχλήσαμε. Είχαμε μόλις αρχίσει να τρώμε όταν κατέφθασε ο ιδιοκτήτης της πανσιόν μαινόμενος, φωνάζοντάς ότι κάνουμε φασαρία κι ενοχλούμε τους υπόλοιπους πελάτες.
»Όλα αυτά ανακατεμένα με προσβολές και βρισιές. Απορήσαμε καθώς είχαμε ήδη χαμηλώσει τη μουσική – ήμασταν κιόλας μόνοι στην πισίνα εκείνη την ώρα - ενώ από την όλη συμπεριφορά του γρήγορα αντιληφθήκαμε ότι η επίθεση σχετιζόταν μάλλον με το γεγονός ότι είμαστε ανοιχτά γκέι ζευγάρι και όχι με τη φασαρία που δήθεν κάναμε».
«Υπόψη δε ότι το προηγούμενο βράδυ διασκέδαζε στον ίδιο χώρο μια μεγάλη παρέα, έπιναν, φώναζαν, είχαν δυνατά τη μουσική κ.λπ., αλλά ούτε ενοχλήθηκε, ούτε ασχολήθηκε κανείς. Προσπαθήσαμε να παραμείνουμε ψύχραιμοι και να τον καλμάρουμε, όμως μάταια. Εντέλει αποχώρησε αλλά προτού περάσουν λίγα λεπτά επέστρεψε, εντελώς εκτός εαυτού πλέον. Εκτός από τη δυνατή μουσική, έλεγε τώρα ότι πώς τολμήσαμε να χρησιμοποιήσουμε το τζακούζι αφού αυτό απαγορεύεται εξαιτίας της πανδημίας. Μόνο που το τζακούζι αυτό δεν ήταν κοινόχρηστο αλλά του δωματίου μας! Ούρλιαζε, μας απειλούσε, χτύπησε τον Καμίλο, έκανε να ρίξει τα πιάτα μας στο πάτωμα και τα κινητά μας στην πισίνα. Κατέφθασαν η γυναίκα του και η καθαρίστρια οι οποίες προσπάθησαν να τον ηρεμήσουν και να τον απομακρύνουν. Ε είπαμε ως εδώ, φεύγουμε τώρα και σπεύσαμε στο δωμάτιο να μαζέψουμε βαλίτσες, κάποιος υπάλληλος όμως είχε ήδη διαταχθεί να μπει και να βγάλει τα πράγματά μας! Ο φίλος μου έκλαιγε από την ταραχή του και τότε φοβούμενοι τα χειρότερα είπαμε να καλέσουμε την αστυνομία».
»Για να φύγουμε όμως από το κτίριο, έπρεπε να περάσουμε από την υποδοχή. Εκεί μας περίμενε ο ιδιοκτήτης ξανά αγριεμένος μαζί με τη γυναίκα του, που πάλι προσπάθησε να τον κατευνάσει [...] Έκανε πάλι να επιτεθεί στον Καμίλο που του είπε να μαζευτεί γιατί ήδη είχαμε καλέσει την αστυνομία, μια αντίδραση που ερέθισε ακόμα περισσότερο τον ιδιοκτήτη. Καθώς κατευθυνόμασταν πλέον γοργά στην έξοδο άρχισε να μας βρίζει πάλι χυδαία «παλιαδερφές», «ανώμαλοι», «γ****** Λατίνε» (για τον Καμίλο), τέτοια, να πιάνει προκλητικά τα γεννητικά του όργανα λέγοντάς μας «να, αυτά δε θέλετε»;
«Βγαίνοντας στον δρόμο με αυτόν πάντα πίσω μας με επιθετική διάθεση αρχίσαμε να φωνάζουμε βοήθεια διότι πλέον ο τύπος είχε ξεφύγει και δεν ξέραμε τι άλλο θα μπορούσε να κάνει. Ο Καμίλο μες τον φόβο του έκανε ότι πάει να πιάσει μια πέτρα μην κι ο άλλος κάνει πίσω αλλά τίποτα. Κάγχαζε κιόλας ότι μας έχει καταγράψει με το κινητό του. Τότε εμφανίστηκε η αστυνομία την οποία είχε εκτός από μας ειδοποιήσει και ο ιδιοκτήτης λέγοντας ότι ο φίλος μου του είχε βγάλει μαχαίρι, ότι εμείς ήμασταν εκείνοι που του επιτεθήκαμε και ότι είμαστε επικίνδυνοι για τον ίδιο και τους υπόλοιπους θαμώνες. Ότι ο Καμίλο τον έβρισε, τον απείλησε, τον κόλλησε στον τοίχο, τέτοια, κι ας είναι ο ξενοδόχος ψηλός, σωματώδης και σχεδόν διπλάσιος σε όγκο από τον μικροκαμωμένο φίλο μου – ψέματα, φυσικά! Οι μόνες μας «προσβολές» ήταν που τον αποκαλέσαμε ομοφοβικό και ρατσιστή και ότι μάλλον χρειάζεται κάποια θεραπεία.
»Οι αστυνομικοί ακούγοντας αυτά και χωρίς καν να ενδιαφερθούν για τη δική μας θέση, μας ακινητοποίησαν με την απειλή όπλου, μας έψαξαν, μας έβαλαν χειροπέδες και καταλήξαμε στο ΑΤ Βουλιαγμένης όπου μας ενημέρωσαν ότι θα διανυκτερεύσουμε εκεί διότι αυτή είναι η προβλεπόμενη διαδικασία. Μαζί ακολούθησε και ο ιδιοκτήτης αφού κι εμείς τον μηνύσαμε αλλά με ελεύθερα χέρια και με το δικό του αμάξι.
»Εκτός από το ότι μας αντιμετώπισαν σαν εγκληματίες, εισπράξαμε και ειρωνικά σχόλια τόσο από αστυνομικούς που επενέβησαν όσο και στο τμήμα, όπου μάλιστα ήθελαν αρχικά να μας βάλουν μαζί με τον αντίδικο! (σ.σ. στην επικοινωνία μας με το ΑΤ Βουλιαγμένης, η διοικητής επιβεβαίωσε τις προσαγωγές χωρίς να εισέλθει σε περαιτέρω λεπτομέρειες, κατά τη δική της άποψη δε όλα έγιναν νομότυπα όσο αφορά τις προσαγωγές και ότι δεν υπήρξε καμία «παρασπονδία»). Ο οποίος ακόμα και στο αστυνομικό τμήμα ήταν προκλητικός στέλνοντάς μας τάχα «φιλάκια». Ευτυχώς η δικηγόρος μας η οποία είχε μόλις καταφθάσει στο τμήμα το αποσόβησε – μας την έστειλε η σλοβενική πρεσβεία με την οποία είχα ήδη επικοινωνήσει (ο Σλοβένος πρόξενος ήταν παρών το πρωί στο αυτόφωρο).
»Ο ιδιοκτήτης, μαθαίνοντας ότι έρχεται και δικός μας δικηγόρος άλλαξε την κατάθεση κάνοντας λόγο πια μόνο για καθύβριση και όχι για επίθεση, συμπεριέλαβε δε κι εμένα στη μήνυση – είχε αρχικά μηνύσει μόνο τον Καμίλο. Ξέρει, επιπλέον, ότι αντίθετα από εκείνον, εμείς θα δυσκολευτούμε πολύ να πληρώσουμε τα δικαστικά έξοδα. Από ό,τι μάλιστα παρατηρούσαμε, οι αστυνομικοί στο τμήμα τον αντιμετώπιζαν πολύ φιλικά σαν να επρόκειτο για κάποιο γνωστό ή σημαίνον πρόσωπο. Το γεγονός αυτό συν ότι παρότι θύματα βρεθήκαμε να αντιμετωπιζόμαστε σαν θύτες, το βρίσκω τουλάχιστον απαράδεκτο».
Τους δύο νέους άνδρες υπερασπίστηκε και η δικηγόρος τους Ελένη Γερολάκη, από την οποία οι δύο νέοι ζήτησαν να επιβεβαιώσει την προκλητική συμπεριφορά του ιδιοκτήτη της πανσιόν ακόμα και μέσα στο αστυνομικό τμήμα. Ο οποίος κατακράτησε, μου λένε, και τα χρήματα που είχαν καταβάλει για τη δεύτερη μέρα της διαμονής τους κι ας τους έδιωξε πρόωρα.
Για το fair play της υπόθεσης αναζήτησα και την εκδοχή του ιδιοκτήτη της πανσιόν για τα γεγονότα. Ο άνθρωπος που σήκωσε το τηλέφωνο και που βρισκόταν ακόμα στον χώρο των δικαστηρίων με αποπήρε εξαρχής, εκνευρίστηκε φανερά σαν άκουσε «δημοσιογράφος», ζήτησε στοιχεία δικά μου και του μέσου μου, δεν με άφηνε καν να μιλήσω παρότι υπήρξα τυπικός και ευγενής, ως άλλωστε όφειλα ως επαγγελματίας – πρόλαβα πάντως να εξηγήσω ότι εφόσον υπάρχει καταγγελία είμαστε υποχρεωμένοι να τη διερευνήσουμε και για να είμαστε ακριβοδίκαιοι θέλουμε και τη δική του άποψη. Δεν συνεννοούνταν, απειλούσε με μηνύσεις, επέμενε ότι «δεν έχει γίνει απολύτως τίποτα», απαίτησε «να μην ξαναενοχλήσουμε» και «να μην τολμήσουμε να γράψουμε το παραμικρό». Τον ευχαρίστησα εγκάρδια για τη συνεργασία και του ευχήθηκα καλή σεζόν.
σχόλια