Αθήνα

Έχουμεμόλις προσγειωθεί στον ΕλευθέριοΒενιζέλο / και στο αυτοκίνητο ο 13χρονοςγιος της Ειρήνης κάνει μια ερώτηση πουμε πληγώνει / «δηλαδή τα Τίρανα είναιπιο ωραία από την Αθήνα;» / είναι μιαερώτηση σχεδόν ρητορική, γιατί από τοντρόπο που την κάνει δείχνει σίγουροςγια την απάντηση / ευτυχώς η Ειρήνη είναιαπό τις Αθηναίες που φαίνεται ότι αγαπάνεστοιχειωδώς την πόλη τους και δενσπεύδουν να την προδώσουν με την πρώτηευκαιρία / ήθελα να πω στον μικρό πουπηγαίνει ήδη μόνος του σινεμά για ναδει τον Παλαιστή ότι τον ζηλεύω / πάνωαπ' όλα τον ζηλεύω γιατί είναι 13 / αλλάκαι γιατί θα μεγαλώσει σε μια Αθήνα πολύκαλύτερη από αυτήν που μεγάλωσα εγώ /καλά, σταματάω / πριν εγκατασταθεί γιατα καλά μέσα μου η Μάρθα Βούρτση / θέλωαπλά να πω ότι στην ηλικία του θα πήγαινανα πάρω τη μάνα μου από το Ελληνικό μετις φλούο κίτρινες επιγραφές και τουςγύψινους τοίχους / κι η αίθουσα αναμονήςθα βρώμαγε κάπνα / κι η μαμά μου θα είχεμόλις γυρίσει από μια πλουσιότερη χώρακαι θα έλεγε τι ωραία ρούχα, καταστήματακαι παιχνίδια έχουν «στην Ευρώπη» / καιπως δεν της έφτασε το συνάλλαγμα για ναπάρει όλα αυτά που ήθελα / κι εμένα τομάτι μου θα ήταν κολλημένο στις τεράστιεςριγέ πράσινες σακούλες της «Rinascente» / τομόνο που με ενώνει με τον Σπύρο είναιτα ονόματα των δύο πολιτικών οικογενειών/ και αυτός και εγώ έχουμε να κάνουμε μεέναν Παπανδρέου και μ' έναν Καραμανλή/ είναι κι αυτό μια παρηγοριά / στα Τίραναπάντα ήθελα να πάω / από την εποχή πουμαθαίναμε στο βιβλίο Γεωγραφίας πόσοαυτόνομη και αυτάρκης χώρα είναι ηΑλβανία / χωρίς να διατυπώνεται πουθενάκαθαρά, υπερίπτατο (!) του σχολικού αυτούαναγνώσματος η ιδέα ότι η Αλβανία είναιένας γενναίος και περήφανος τόπος /εκείνα τα άγουρα, πασοκικά χρόνια,ψάχνοντας για τον τρίτο δρόμο προς τοσοσιαλισμό η ασυμβίβαστη Αλβανία έδειχνεμια πορεία / τόλμα να ψελλίσεις σήμερασε κάποιον Αλβανό αυτές τις ελληνικέςανοησίες που συνήθως αφορούν τρίτουςκαι λέγονται πολύ εύκολα επειδή ακριβώςδεν έχουν να κάνουν με τις ζωές μας / ταΤίρανα παρουσιάζουν τεράστιο ενδιαφέρονγιατί μέσα σε λίγες δεκαετίεςμεταμορφώνονται από τη μικρή βαλκανικήπολίχνη που ήταν όταν έγιναν πρωτεύουσατη δεκαετία του '20 στην αναδυόμενημητρόπολη του σχεδόν ενός εκατομμυρίου/ το πιο ωραίο στα Τίρανα είναι η λυσσασμένηπίστη στο μέλλον / όσο κι αν έχειςταλαιπωρηθεί, η υπόσχεση, αν όχι ησιγουριά, ενός καλύτερου αύριο αρκείγια να κοιτάξεις τις πληγές σου χωρίςτον παραληρηματικό τρόμο του χθες.